Jan Skala urodził się 17 czerwca 1889 roku w Niebielczycach niedaleko Budziszyna na Łużycach w rodzinie o serbołużyckich tradycjach. Pierwsze lata swej aktywności zawodowej spędził wykonując wyuczony zawód ceramika, ale szybko porzucił ten fach poświęcając się literaturze, działalności politycznej i dziennikarstwu.
Lata pierwszej wojny światowej spędził w okopach jako pruski żołnierz. Już w roku 1920 założył Łużycką Partię Ludową, której jednym z głównych celów było zapobieganie postępującej germanizacji Łużyc. W roku 1924 odnajdując wspólne cele i zagrożenia dla mniejszości narodowych w Niemczech nawiązał bliską współpracę ze Związkiem Polaków w Niemczech.
Z jego inicjatywy w 1925 roku powstała w Berlinie gazeta „Kulturwehr” czyli „Obrona Kultury”, której celem było uświadamianie Niemców o wartościach jakie dla ich kultury niesie istnienie mniejszości narodowych.
Po wygranych przez Hitlera wyborach w 1933 roku podczas jednej z wspólnych narad z kierownictwem Związku Polaków w Niemczech Jan Skala powiedział: "Dojście Hitlera do władzy oznacza, że za kilka lat będzie wojna. Przeciw Polsce, Związkowi Radzieckiemu, przeciw całemu światu”.
Już wkrótce władze hitlerowskie rozpoczęły szykanowanie serbołużyckiego działacza. W roku 1934 kilkakrotnie grożono mu, że za kontakty z Polakami spotkają go przykre konsekwencje. Dwa lata później otrzymał decyzję administracyjną o odebraniu mu prawa do wykonywania zawodu dziennikarza w związku z antyhitlerowskim charakterem jego publicystycznej działalności, a w roku 1937 razem z innym znanym działaczem łużyckim dr. Janem Cyżem trafił do więzienia.
Oprócz działalności publicznej Jan Skala znajdował także czas na pisanie poezji miłosnej, a także prozy o tematyce społecznej. W latach II wojny światowej pracował jako robotnik rolny w okolicach Namysłowa.
Jan Skala 22 stycznia 1945 roku w Dziedzicach koło Namysłowa zginął z rąk sowieckich żołnierzy gdy próbował protestować przeciwko rabunkom, jakich dopuszczali się na miejscowej ludności tak zwani wyzwoliciele.
