Niewątpliwie warto również przypomnieć dwóch innych mniej znanych przywódców Związku Powstańców Jana Wyglendę, ale także Walentego Fojkisa.

Jan Wyglenda ps. „Traugutt” urodził się pod koniec XIX wieku w Brzeźnicy koło Raciborza na Górnym Śląsku. Już na początku 1919 roku w miejscowości gdzie się urodził zorganizował oddział zbrojny.

Z pewnością nie bez znaczenia pozostawał fakt, że Wyglenda był jednym z komendantów Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Miał już za sobą poważne doświadczenia wojenne czasu I wojny, a potem także I powstania śląskiego, gdzie dowodził bitwą pod Gdowem, ale także w dwóch następnych powstaniach śląskich.

W trzecim powstaniu był jednym z dowodzących insurekcją, ale także szefem sztabu Grupy „Północ”. Po podziale Górnego Śląska zmuszony został do opuszczenia rodzinnego obszaru przyznanego Niemcom i zamieszkał w polskim województwie śląskim.

W okresie międzywojennym był oficerem rezerwy Wojska Polskiego. Działał też we władzach lokalnych na Śląsku. W czasie II wojny wziął udział w kampanii wrześniowej a potem w Polskich Siłach Zbrojnych.

Niestety po wojnie zaangażował się w działalność władz komunistycznych Mimo, że działał w partii to i tak został aresztowany przez bezpiekę i był więziony w latach pięćdziesiątych. Po wyjściu z więzienia pracował jako urzędnik. Zmarł w 1971 roku w Rybniku , gdzie został pochowany.

Ten drugi powstaniec i działacz narodowy czyli Włodzimierz Walenty Fojkis, przyszedł nas świat w Katowicach także u schyłku XIX wieku. Już przed I wojną światowa zaangażował się w działalność Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Kiedy wybuchła I wojna podobnie jak Jan Wyglenda został wcielony do armii niemieckiej. Ranny powrócił z wojny i zaraz po powrocie zaangażował się ponownie w działalność na rzecz polskiego Śląska.

Z początku nawiązał kontakt z Polską Organizacją Wojskową, uczył się też w Szkole Podchorążych w Warszawie. Zaangażował się też w czasie akcji plebiscytowej na Śląsku i podobnie jak Wyglenda był także jednym z dowódców POW Górnego Śląska.

Był pierwszym, który ruszył ze swoim oddziałem do II powstania śląskiego. Od grudnia 1920 do kwietnia 1921 był komendantem POW Górnego Śląska w powiecie katowickim.
W III powstaniu śląskim był też jednym z dowódców.

W okresie międzywojennym poza tym, że był oficerem rezerwy jednego z pułków piechoty został też naczelnikiem gminy Michałkowice. Był także członkiem Chrześcijańskiej Demokracji i posłem do Sejmu RP i Sejmu Śląskiego. I działał podobnie jak Wyglenda w Związku Powstańców Śląskich.

Organizował Ochotnicze Oddziały Powstańcze. Po kampanii 1939 roku pełnił służbę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie .W czerwcu 1950 roku otrzymał brytyjskie obywatelstwo. Zmarł 26 października 1950 roku w Edynburgu w Wielkiej Brytanii.

Jego imię nosi plac na rodzinnym Wełnowcu, ale także ulice w Katowicach-Murckach, w Rudzie Śląskiej i w innych miastach. Jego postać została też uwidoczniona na muralu w Siemianowicach Śląskich.