Zgodnie z decyzją mocarstw Rejencja Opolska została podzielona. Do Polski przyłączono wtedy powiaty katowicki, chorzowski, lubliniecki, tarnogórski, świętochłowicki pszczyński i rybnicki.

Do Rzeczypospolitej włączono obszar, który stanowił co prawda mniej niż jedną trzecią powierzchni regionu. Były to jednak tereny gdzie znajdowała się największa część śląskiego przemysłu, w tym część ważnego okręgu górniczego z Katowicami i Mysłowicami.

Dotychczasowe złoża węgla kamiennego nie były w stanie pokryć potrzeb odradzającego się państwa. Dopiero oficjalne przejęcie przez Polskę przyznanych jej obszarów Górnego Śląska znacznie przyśpieszyło rozwój gospodarczy II Rzeczypospolitej i rozwiązało też kłopoty ze zbyt małymi dostawami węgla do przedsiębiorstw.

W ciągu pierwszych miesięcy 1922 roku zostały zorganizowane polskie władze w nowym województwie śląskim. 99 lat temu latem Sejm Polski przyjął ustawę zapewniającą Śląskowi w obrębie państwa polskiego autonomię z własnym sejmem.

Ustrój Śląska określiła w dużej mierze Konwencja Górnośląska z maja 1922 roku. Miała ona obowiązywać przez 15 lat. Na Rzeczpospolitą nakładała obowiązek pełnego poszanowania praw mniejszości na polskim obszarze Śląska. Mniejszość miała też możliwość odwoływania się bezpośrednio do arbitrażu Ligi Narodów. Fakt ten został odebrany jako dowód ograniczonego zaufania aliantów do władz II Rzeczypospolitej.

Warto też przypomnieć, że osobom nie zadowolonym z obecnych granic dano możliwość przeprowadzenia się do innego kraju i z tej okazji skorzystało ok.200 tys. Polaków i Niemców.

Na Opolszczyźnie pozostało jednak 350 tys. Polaków, którzy nie chcieli wyprowadzić się ze swojego kraju. Nie poddawali się i tworzyli organizacje, stowarzyszenia, z których największe znaczenie odgrywał Związek Polaków w Niemczech.

Oficjalne przejęcie przez Polskę terenów Górnego Śląska przyznanych przez mocarstwa zachodnie, w czasie konferencji paryskiej zakończyło się 10 lipca 1922 roku.

Niespełna miesiąc wcześniej oddziały wojska polskiego, wspólnie z powstańcami uroczyście wkroczyły do Szopienic dzisiejszej dzielnicy Katowic. Wkraczające wojska i powstańców, którym przewodniczył mjr Jan Ludyga Laskowski witały tłumy Polaków. W miastach, które miały teraz wejść do Rzeczypospolitej górowały łuki i bramy triumfalne. Wszędzie widniały biało-czerwone flagi. Zewsząd dobiegały okrzyki na rzecz niepodległości i polskiego Śląska.