Końcówka lat 80-tych to Rosiewicz jako Artysta kompletny, który sam pisze teksty i komponuje, i pomimo nadal humorystycznego wydźwięku swojej twórczości, wykazuje niezwykłą czułość na to, co dzieje się w muzycznym (jeżeli chodzi o muzykę) i literackim (w warstwie tekstowej) świecie.