Według tych danych pod koniec grudnia 2022 r. w Wielkiej Brytanii pracowało 2 332 476 mln obywateli państw członkowskich UE i 2 556 741 zagranicznych pracowników z spoza niej. W ciągu 12 miesięcy do końca marca tego roku wydano 46 457 wiz pracowniczych obywatelom państw UE, którzy od początku 2021 r. również muszą ubiegać się o wizy, jeśli chcą podjąć pracę, oraz 740 075 takich wiz obywatelom pozostałych państw. Jedną trzecią z nich przyznano obywatelom Indii, zaś na kolejnych miejscach są obywatele USA, Filipin, Nigerii i Zimbabwe.

Dane te pokazują, że jedna z głównych obietnic składanych w związku z wystąpieniem z Unii Europejskiej - że Wielka Brytania będzie mogła kontrolować imigrację - zupełnie nie została zrealizowana. O ile od momentu wystąpienia z UE, co formalnie nastąpiło 31 stycznia 2020 r., liczba pracowników z UE zaczęła nieco spadać, to równolegle w znacznie większym stopniu przyrasta liczba tych z pozostałych krajów.

Napływ pracowników z UE rozpoczął się w 2004 r. wraz z otwarciem brytyjskiego rynku pracy dla obywateli nowych krajów członkowskich z Europy Środkowo-Wschodniej i w 2010 r. liczba pracujących w Wielkiej Brytanii obywateli UE przewyższyła liczbę tych z innych krajów. W czerwcu 2016 r., gdy odbywało się referendum w sprawie wystąpienia z UE, pracowało niespełna 2,2 mln obywateli UE i 1,6 mln z innych państw. W styczniu 2020 r. było to odpowiednio prawie 2,5 mln oraz 1,9 mln.

Dane pokazują także, że obywatele innych państw znacznie częściej niż ci pochodzący z krajów UE składają wniosek o obywatelstwo brytyjskie. W ciągu 12 miesięcy do końca marca tego roku złożono 200 362 takie wnioski, z czego 152,7 tys. pochodziło od obywateli innych państw, zaś 47,6 tys. od osób z UE.

Z Londynu Bartłomiej Niedziński (PAP)

bjn/ mms/