Uczelnia uhonorowała profesora za wybitny dorobek naukowy i projektowy oraz trwającą od ponad 40 lat współpracę badawczą, publikacyjną i organizacyjną, zwłaszcza z Wydziałem Inżynierii Lądowej. Piątkowa uroczystość w Collegium Maius UJ była transmitowana za pośrednictwem uczelnianych mediów.

O ponad 40-letnich związkach prof. Radomskiego z Politechniką Krakowską mówił w laudacji prof. Kazimierz Furtak, inżynier budownictwa. Prof. Radomski współpracuje z politechniką na polach badawczym, publikacyjnym i organizacyjnym. Kooperacja naukowa z pracownikami Wydziału Inżynierii Lądowej PK została zwieńczona wydaniem wspólnego podręcznika, artykułami i referatami oraz wnioskami grantowymi dot. wspólnej realizacji wielu projektów badawczych. Uczestniczył jako recenzent w licznych postępowaniach o nadanie pracownikom politechniki stopni doktora i doktora habilitowanego, stanowiska profesora uczelni oraz tytułu profesora.

„Prof. Wojciech Radomski należy do grona najwybitniejszych postaci współczesnej inżynierii lądowej w Polsce. Jest aktywny na arenie międzynarodowej. Łączy naukę i dydaktykę. Naukowiec i nauczyciel dydaktyczny. Ceniony naukowiec, dydaktyk, taktowny człowiek o wysokiej kulturze osobistej. Przyznanie mu tytułu doktora honoris causa to zaszczyt dla naszej uczelni” – powiedział prof. Furtak.

Laudator przybliżył także życiorys i osiągnięcia uhonorowanego. Jak zaznaczył, prof. Radomski wprowadza prekursorskie rozwiązania materiałowe przede wszystkim do mostownictwa, ale też w innych dziedzinach. Prof. Furtak zwrócił uwagę, że zainteresowania profesora wybiegają poza kwestie techniczne i dotyczą m.in. estetyki. „Estetyka mostu to element humanizacji działalności technicznej” – mówił o pracy wyróżnionego laudator.

Prof. Wojciech Radomski wyraził wdzięczność i podziękował za przyznanie mu godności. „Uhonorowanie mnie najwyższą akademicką godnością to dla mnie wielkie wydarzenie” – powiedział. Zwrócił uwagę na symbolikę miejsca, w którym odebrał tytuł – Collegium Maius Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jak dodał, w najstarszej uczelni w kraju wykluwało się to, co potrzebne było do rozwoju nauki – wolność do myślenia i badań, odpowiedzialność za głoszenie i przekazywanie wiedzy, kształtowanie umysłów. Inżynier wygłosił też wykład „Most nad czasem i przestrzenią – moje związki z Krakowem i Politechniką”.

Prof. dr hab. inż. Wojciech Radomski urodził się w 1941 r. w Lublinie. W 1965 r. ukończył studia na ówczesnym Wydziale Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej, to z tą uczelnią był związany przez większość swojej kariery zawodowej. Na PW uzyskał kolejne stopnie naukowe. Tytuł profesora otrzymał w 1995 r. Specjalizacja naukowa i techniczna prof. Radomskiego dotyczy inżynierii lądowej, a w niej mostownictwa, głównie betonowego oraz badań materiałów i konstrukcji, w tym także podziemnych.

Podstawowymi obszarami jego działalności są badania dynamicznych cech materiałów konstrukcyjnych, przede wszystkim niekonwencjonalnych, a także ich zastosowania do budowy i wzmacniania obiektów mostowych, określanie właściwości betonów w skali makro na podstawie badań ich mikrostruktury, efektywność użytkowa w mostownictwie oraz estetyka mostów. Opublikował w kraju i za granicą 262 prace dotyczące tego zakresu badawczego, w tym – jako autor lub współautor – 25 książek. Dwie z nich, napisane indywidualnie, zostały wydane w języku angielskim w Japonii („Fibre Reinforced Concrete”) oraz w Wielkiej Brytanii („Bridge Rehabilitation”).

Prof. Radomski brał udział w projektowaniu wielu obiektów mostowych i tunelowych, sprawował również nadzór nad ich wykonywaniem, np. betonowego mostu przez Odrę w Opolu, betonowego podwieszonego Mostu Rędzińskiego we Wrocławiu, betonowego mostu przez Wisłę w Sandomierzu. Weryfikował wiele projektów konstrukcji budowlanych (m.in. „Spodka” w Katowicach) i inżynierskich oraz opracował liczne ekspertyzy. Jest konsultantem biur projektowych i firm mostowych.

Wraz z prof. Tomaszem Siwowskim jest prekursorem wprowadzenia w Polsce taśm kompozytowych do wzmacniania konstrukcji oraz zastosowania w mostownictwie konstrukcyjnego betonu samozagęszczonego (pierwsze krajowe zastosowanie w mostownictwie – łuki Mostu Zamkowego w Rzeszowie).

Od 1986 do 2011 (w 2011 r. przeszedł na emeryturę) kierował Instytutem Dróg i Mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. W latach 2011-2015 pracował w Politechnice Łódzkiej, a od 2018 r. jest pracownikiem Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich.

Odbył liczne staże zagraniczne. Należy do wielu organizacji krajowych i międzynarodowych. Jest współzałożycielem International Association for Bridge Maintenance and Safety (IABMS). W latach 2008-2015 przewodniczył Komitetowi Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk. W 2001 r. i 2004 r. wybierany na przewodniczącego Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej. Przez wiele lat przewodniczył Komitetowi Głównemu Ogólnopolskiej Olimpiady Wiedzy Technicznej, organizowanej dla uczniów szkół średnich.

Dorobek profesora został doceniony licznymi nagrodami, w tym ministerialnymi.(PAP)

autor: Beata Kołodziej

bko/ agt/