Wiceminister odpowiadał na pytania posłów PiS Tomasza Latosa, Anny Kwiecień i Józefy Szczurek-Żelazko o dynamikę wzrostu wynagrodzeń w ochronie zdrowia po okresie zaniedbań poprzednich rządów.

"Od początku pierwszej kadencji rządu Prawa i Sprawiedliwość wynagrodzenia stanowią bardzo istotny element związany z docenieniem pracowników systemu ochrony zdrowia" – stwierdził Miłkowski.

Resort – jak wskazał – jeszcze za czasów, gdy kierował nim Konstanty Radziwiłł, przygotował systemowe rozwiązanie związane z wynagrodzeniami w sektorze ochrony zdrowia. Polegało ono – jak przypominał – na ustaleniu w ustawie najniższego wynagrodzenia, poniżej którego pracownik nie może być opłacany.

Wiceminister zwracał uwagę, że "przepisy doprecyzowano tak, że najniższe wynagrodzenia są zakotwiczone do średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej". Przypominał też, że rząd zdecydował, by przyspieszyć wejście w życie rozwiązań, które miały obowiązywać od grudnia br., i wprowadzić je pół roku wcześniej.

Od 1 lipca 2021 r. żaden pracownik medyczny oraz działalności podstawowej podmiotu leczniczego nie będzie mógł mieć ustalonego wynagrodzenia zasadniczego na poziomie niższym niż wynikający z ustawy. Nowelizacja zwiększa wskaźniki wynagrodzeń.

Miłkowski podkreślał, że ustawa gwarantuje też, że wszystkie osoby, które do tej pory otrzymywały dodatki z wyodrębnionego źródła finansowania lekarze, pielęgniarki, położne, ratownicy, nie będą miały pogorszonych warunków.

Wiceminister przypominał, że skutki finansowe ustawy w 2021 r. wyniosą łącznie ok. 4 mld zł (około 3,7 mld zł dla pracowników zatrudnionych na podstawie umów z NFZ, a ok. 380 mln zł dla pracowników finansowanych bezpośrednio z budżetu państwa – m.in. lekarzy rezydentów. Na rok przyszły koszty to ok. 8 mld zł.

Zgodnie z ustawą lekarz albo lekarz dentysta, który uzyskał specjalizację drugiego stopnia lub tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny, będzie miał najniższe wynagrodzenie ustalone na poziomie 6769 zł (współczynnik 1,31). Z kolei lekarz z pierwszym stopniem specjalizacji zarabiać ma w podstawie wynagrodzenia nie mniej niż 6201 zł, przy wskaźniku 1,20. Lekarz albo lekarz dentysta bez specjalizacji otrzyma minimalne wynagrodzenie na poziomie 5478 zł (wskaźnik 1,06), a lekarz stażysta 4186 zł zamiast 3772 zł (wskaźnik podniesiony do 0,81 z 0,73).

W trakcie prac w rządzie nad projektem pielęgniarkom z licencjatem zapewniono wyższy współczynnik pracy niż pierwotnie planowany – 0,81. Współczynnik pracy dla pielęgniarek i położnych ze średnim wykształceniem, bez specjalizacji, ustalono na 0,73, czyli jest na tym samym poziomie co dla pracowników działalności podstawowej z wykształceniem średnim.

Wejście w życie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu w ochronie zdrowia będzie – jak podawało MZ – oznaczać m.in. wzrost wynagrodzeń w grupach najsłabiej uposażonych np. salowych na poziomie średnio 700 zł i fizjoterapeutów na poziomie 1 tys. zł. (PAP)

Autor: Katarzyna Lechowicz-Dyl

ktl/ joz/