Wybitnego badacza średniowiecza przyszli pożegnać krewni zmarłego, najbliżsi przyjaciele, historycy, społeczność akademicka UW, w tym profesorowie i dawni studenci, historycy z wielu polskich uczelni, także z IPN, publicyści oraz przedstawiciele Kancelarii Prezydenta, a także przedstawiciele władz m.st. Warszawy.

Po ceremonii w Domu Przedpogrzebowym odbędzie się msza św. w kościele pw. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach, po której nastąpi odprowadzenie do grobu rodzinnego w Alei Zasłużonych. Msza i pożegnanie na cmentarzu mają charakter prywatny.

"Prof. Henryk Samsonowicz był wybitnym mediewistą. Zajmując kolejne uniwersyteckie stanowiska, za jedno ze swych głównych zadań uważał ochronę studentów i pracowników uczelni. W 1989 roku brał udział w obradach Okrągłego Stołu, parę miesięcy później wszedł do rządu Tadeusza Mazowieckiego, gdzie objął tekę ministra edukacji" - przypomina w nocie o uroczystościach Uniwersytet Warszawski, którego prof. Samsonowicz był rektorem w latach 1980-82.

Henryk Bohdan Samsonowicz urodził się 23 stycznia 1930 r. w Warszawie. Był wybitnym historykiem, znawcą historii średniowiecza. W swoich badaniach skupiał się na średniowiecznych dziejach Polski, ale ukazywał je w kontekście historii Europy Środkowo-Wschodniej. Jest autorem ok. 800 prac naukowych, w tym 16 książek i podręczników uniwersyteckich, kilkuset artykułów i ponad 200 recenzji. Mediewiści podkreślali jego umiejętność głębokiej analizy źródeł.

W 1971 r. ukazała się jego najsłynniejsza książka - w "Złotej jesieni polskiego średniowiecza" przedstawił szeroką panoramę polskiego życia politycznego i społecznego okresu między schyłkiem panowania Piastów a powstaniem Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

"Pragnąłbym, aby zawarta w tytule złota jesień – tak piękna w naszym kraju – przywodziła na myśl różnorodność barw, obfitość zbiorów, by kojarzyła się też z początkiem roku szkolnego, a więc z nowymi perspektywami i nowymi formami pracy. Schyłek średniowiecza wydaje mi się dla Polski szczególnie korzystny, toteż chciałem ukazać polską specyfikę tamtych czasów" – pisał we wstępie do pierwszego wydania.

Przez całą swoją karierę był związany z Uniwersytetem Warszawskim. W 1950 r. ukończył studia historyczne na UW, doktorat obronił w 1954 r., a habilitację w 1960 r. Stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1971, a w roku 1980 – profesora zwyczajnego. W latach 1969-74 pełnił funkcję dziekana Wydziału Historycznego. Od 1975 do 1980 r. był dyrektorem Instytutu Historycznego. Był też członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności.

W 1980 r. prof. Henryk Samsonowicz zaangażował się w działalność NSZZ "Solidarność". Nowa atmosfera polityczna i powszechny szacunek, którym był darzony, doprowadziły do jego wyboru na stanowisko rektora Uniwersytetu Warszawskiego. W kwietniu 1982 r. został zmuszony do ustąpienia z tego stanowiska.

Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Po wyborach z 4 czerwca 1989 r. i utworzeniu przez Tadeusza Mazowieckiego pierwszego niekomunistycznego rządu prof. Samsonowicz objął w nim tekę ministra edukacji narodowej. Podczas jego urzędowania w 1990 r. zostały wprowadzone do szkół zajęcia z religii. Programy nauczania zostały w tym czasie oczyszczone z wielu wątków ideologicznych narzuconych przez władze komunistyczne.

W 2010 r. prof. Samsonowicz został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Orderem Orła Białego - najwyższym polskim odznaczeniem państwowym.

Henryk Samsonowicz przeżył 91 lat. (PAP)

nno/ dki/