Zakaz wydawania obowiązywał trzy i pół roku. W tym czasie pismo ukazywało się dzięki Stowarzyszeniu „Pax” pod identyczną winietą, z zachowaniem ciągłości numeracji, nieredagowane jednak przez jego prawowitych właścicieli. Nazywano je "Tygodnikiem paxowskim". Właściwy zespół redakcyjny wrócił do pracy jesienią 1956 roku.

"Tygodnik Powszechny" jest wydawany od 1945 roku. Był wtedy ewenementem na skalę europejską - pismem katolickim publikowanym w komunistycznym państwie. Przez kilkadziesiąt lat istnienia PRL zachował własną tożsamość, zdobywając autorytet wśród czytelników.

Pismo powstało pod patronatem metropolity krakowskiego kardynała Adama Sapiehy, wydawała je krakowska kuria. Założycielem i wieloletnim redaktorem naczelnym był Jerzy Turowicz. Po jego śmierci funkcję tę pełnił ksiądz Adam Boniecki, a obecnie na czele gazety stoi Piotr Mucharski.

W tygodniku publikowali między innymi Czesław Miłosz, Gustaw Herling-Grudziński, ksiądz Józef Tischner, Adam Słonimski, Paweł Jasienica, Stefan Kisielewski, a od 1950 roku Karol Wojtyła. Ukazały się w nim tak słynne teksty jak „Biedni Polacy patrzą na getto” Jana Błońskiego i uzasadnienie pojednania biskupów polskich oraz niemieckich arcybiskupa Bolesława Kominka.

Warto dodać, że w okresie PRL do wstrzymania druku "Tygodnika Powszechnego" przez władze doszło dwukrotnie - po raz drugi po wprowadzeniu stanu wojennego. Pismo zostało wówczas zawieszone na pół roku.