Romuald Pitera urodził się 5 stycznia 1900 roku w Szufranowej na Podkarpaciu w rodzinie wiejskich nauczycieli. Jako uczeń gimnazjum w Rzeszowie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w której szeregach w listopadzie 1918 roku wziął udział w walkach o Rzeszów. Jego matka pochodziła spod Raciborza toteż w jego domu interesowano się sprawami śląskimi.
Dlatego też wiosną 1920 roku wraz z grupą innych lwowskich studentów przyjechał na Śląsk, by zaangażować się w działania propagandowe przed zbliżającym się plebiscytem. 2 maja 1920 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, w której objął funkcję adiutanta dowódcy okręgu gliwicko-toszeckiego.
Podczas drugiego powstania śląskiego brał udział w zdobyciu Toszka, podczas którego został ranny i w efekcie odwieziono go do szpitala w Sosnowcu. Po dojściu do zdrowia pracował przy ochronie polskich komisariatów plebiscytowych m.in. w Koźlu i w Sławięcicach.
Po wybuchu trzeciego powstania został przydzielony do sztabu powstańczej podgrupy Fojkis, a potem został adiutantem dowódcy powstańczego 1 pułku piechoty, by 1 czerwca 1921 roku objąć funkcję zastępcy dowódcy pułku. W szeregach tej jednostki przeszedł cały powstańczy szlak bojowy.
Do walki wszedł pod Łabędami, by następnie wziąć udział w walkach o Sławięcice, Kędzierzyn i port w Koźlu, a potem w ciężkich walkach o Leśnicę i Lichynię.
Po zakończeniu powstania w czerwcu 1921 roku wrócił do Lwowa i ponownie podjął przerwane studia na politechnice. W okresie międzywojennym zamieszkał w polskiej części Śląska.
We wrześniu 1939 roku jako porucznik wojska polskiego walczył w szeregach armii Kraków, z której resztkami przekroczył rumuńską granicę i przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskich sił zbrojnych na zachodzie. Tam służył w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej pod dowództwem generała Sosabowskiego.
Po wojnie był jednym z organizatorów akcji powrotu polskich żołnierzy do kraju. Po powrocie początkowo pracował w wydawnictwie Śląsk, a potem poświęcił się pisarstwu, w którym opisywał losy swojego pokolenia.
Romuald Pitera zmarł 9 grudnia 1967 roku w Warszawie.
