Franciszek Ksawery Kurpierz urodził się 2 grudnia 1878 roku w Półwsi pod Opolem. Jego ojciec był drobnym rolnikiem, tzw. chałupnikiem, trudnił się także murarstwem, a po pracy chętnie oddawał się lekturze i kolportażowi polskich czasopism.

Stałą lekturą rodziny Kurpierzów była „Gazeta Opolska”. Po ukończeniu opolskiego gimnazjum w roku 1901 podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim, które przerwał po czwartym semestrze. Podczas studiów zaangażował się w działalność działającego we Wrocławiu od 1887 roku konspiracyjnego Związku Młodzieży Polskiej „Zet”.

W roku 1904 ponownie podjął studia filozoficzne tym razem na Uniwersytecie w Berlinie. Także tych studiów nie dokończył. Po roku porzucił naukę i przyjechał do Opola, gdzie podjął współpracę z redakcją „Gazety Opolskiej” na stanowisku redaktora odpowiedzialnego.

W roku 1906 na dwa lata wyjechał do Poznania, gdzie pracował w redakcji „Gazety Polskiej”
W latach 1908-1911 pracował jako kierownik banku ludowego w Strzelcach Opolskich, a równocześnie zaangażował się w tworzenie polskich stowarzyszeń.

W roku 1911 ostro skrytykował ugodową politykę Wojciecha Korfantego i popadł w konflikt z wydawcą „Gazety Opolskiej” wspierającym Korfantego Bronisławem Koraszewskim. Z tego powodu założył wówczas spółkę wydawniczą i zaczął wydawać w Opolu nowe polskie czasopismo pt. „Nowiny”. Czasopismo zamknięto na polecenie niemieckich władz po wybuchu I wojny światowej.

W okresie plebiscytowym Franciszek Kurpierz został komisarzem na powiat opolski. Po zakończonym Plebiscycie musiał wyjechać z Opola i przeniósł się do Poznania, gdzie mieszkał do czasu wybuchu II wojny światowej. Po klęsce wrześniowej i włączeniu Poznania do III Rzeszy musiał przenieść się do Krakowa.

Franciszek Kurpierz zmarł w Krakowie 31 stycznia 1942 roku.