Izabela Jagiellonka to jedna z tych postaci, których życiorys tylko przez chwilę splata się z dziejami Opolszczyzny, Urodzona 18 stycznia 1519 roku Izabela Jagiellonka była najstarszym z szóstki dzieci króla Zygmunta Starego i królowej Bony.
Była ulubienicą matki i dzięki niej odebrała staranne wykształcenie. Zanim dorosła biegle rozmawiała po włosku, łacinie i niemiecku. Pierwszym kandydatem na jej męża był jej rówieśnik Henryk, młodszy syn króla Francji Franciszka I, ale projekt ten upadł w skutek zawirowań we Francji. Kuzyn męża jej włoskiej babki, książę Mediolanu, Franciszek Sforza nie zyskał akceptacji króla Zygmunta Starego.
Dwunastoletnią Izabelą zainteresował się węgierski król Jan Zapolya. Nie bardzo się podobał rodzicom Izabeli, bo z urodzenia był szlachcicem, a królem został w efekcie elekcji, ale był też przeciwnikiem Habsburgów, a dla królowej Bony była to najlepsza rekomendacja. Do ślubu doszło jednak dopiero kiedy węgierski król spełnił warunki postawione przez Zygmunta Starego, z których najtrudniejszym było zawarcie pokoju z cesarzem Niemiec. Udało się to dopiero w roku 1538.
Ślub odbył się 23 lutego 1539 roku gdy Izabela miała już dwadzieścia lat. Małżonek był starszy o 32 lata, mimo to już 7 lipca kolejnego roku Izabela powiła królewicza Jana Zygmunta. Ojciec bardzo się ucieszył i nakazał zorganizowanie hucznych uroczystości, które okazały się tak wyczerpujące dla schorowanego jak się okazało króla, że już 22 lipca Izabela została wdową.
Ponieważ dotąd bezdzietny król Jan Zapolya prawa do węgierskiego tronu zapisał arcyksięciu Ferdynandowi, . malutki syn Izabeli, nie dość, że nie miał ojca, to nie posiadał także dziedzictwa. Mimo to przez kolejne 10 lat udało się młodziutkiej królowej pozostać na Węgrzech jako regentce swego małoletniego syna. Dopiero w roku 1551 musieli oboje zrzec się pretensji do węgierskiego tronu.
Jako zadośćuczynienie cesarz przyznał Izabeli księstwo opolskie. Przypomnijmy, że ostatni opolski Piast książę Jan Dobry zmarł w roku 1532, a po jego śmierci cesarz na 20 lat oddał księstwo opolskie jego siostrzeńcowi Jerzemu Hohenzollernowi, którego dwadzieścia lat rabunkowych rządów zamieniło bogate, księstwo w pustynię.
Gdy Izabela przyjechała na Opolszczyznę okazało się, że nie ma tu ani jednej rezydencji, w której mogłaby zamieszkać. W efekcie negocjacji w roku 1556 oddała cesarzowi księstwo opolskie i wyjechała do Lwowa by stąd doglądać sprawy odzyskania władzy w przyznanym jej po podziale Węgier Siedmiogrodzie.
Królowa Izabela Jagiellonka zmarła 15 września 1559 roku.
