Urodzony około roku 1330 książę Bolko III opolski zwany również strzeleckim był drugim pod względem starszeństwa synem księcia opolskiego Bolka II i Elżbiety Świdnickiej. Gdy w roku 1356 zmarł jego ojciec, Bolesław mający wówczas kilkanaście lat wpadł w opiekuńcze ramiona swego starszego brata skądinąd wybitnego księcia Władysława Opolczyka.

Formalnie Bolko III współrządził księstwem opolskim, faktycznie jednak władzę sprawował Władysław. Samodzielnym księciem Bolko III został w roku 1370 gdy odziedziczył po stryju Albercie księstwo strzeleckie. Jednak w tym czasie przyzwyczaił się już do życia na dworze Karola IV w gwarnej Pradze, lub Ludwika Węgierskiego w Budzie, na których to dworach spędzał Bolko większość czasu.

Nie wiemy praktycznie nic na temat jego żony Anny, która dała mu czterech synów i córkę również Annę, która została później opatką w klasztorze cysterek w Trzebnicy.

Gdy 21 września 1382 roku Bolko III strzelecki zmarł, pod opiekę jego brata Władysława II Opolczyka trafili zarówno Anna, jak i czterech jej bracia – późniejszy biskup Jan Kropidło, późniejszy władca Opola Bolko IV, niedoszły duchowny przedwcześnie zmarły Henryk i najmłodszy Bernard zwany później niemodlińskim, którego księstwo objęło ostatecznie największe terytorium, bo zarówno Strzelce i Niemodlin, jak i Opole, Głogówek, Lubliniec, Olesno, Prudnik, Kluczbork i Byczynę.

To właśnie stworzone przez niego księstwo stało się podstawą późniejszego państwa jego stryjecznego wnuka Janusza zwanego Janem Dobrym.

Zanim do tego doszło Bernard musiał dwukrotnie bronić Strzelec Opolskich przed wojskami króla Jagiełły, które sprowadziła na Opolszczyznę zawadiacka polityka Władysława Opolczyka. 6 sierpnia 1396 roku po oblężeniu Opola Bolesław IV i jego młodszy brat Bernard przyrzekli, że uniemożliwią zapalczywemu stryjowi prowadzenie dalszych działań przeciwko Jagielle.