Teresa Borowska urodziła się 3 października 1945 roku w Krzepicach w powiecie Kłobuckim. W roku 1969 ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W roku 1976 uzyskała doktorat w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, a w roku 1987 dokonała habilitacji się na Uniwersytecie Warszawskim. A w roku następnym objęła stanowisko kierownika Zakładu Teorii Wychowania Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, gdzie w roku 1989 została dyrektorem do spraw naukowych Instytutu Studiów Edukacyjnych, którą to funkcję sprawowała także po przekształceniu WSP w Uniwersytet Opolski.

W roku 1999 została profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w roku 2004 objęła także stanowisko kierownika Katedry Teorii Wychowania na Wydziale Pedagogiki i Psychologii w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ponadto była członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego oraz Polskiego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej.

W swojej pracy naukowej Teresa Borowska przede wszystkim skupiała się na ogólnej teorii wychowania. Między innymi podjęła dzieło opracowania podstaw filozoficznych i metodologicznych badania i pomiarów wyników wychowania. Oprócz tego zajmowała się zagadnieniami zachowań ludzkich w sytuacjach zagrożeń zwracając szczególną uwagę na możliwości działań profilaktycznych dla tego typu sytuacji, jakie można podejmować na etapie wychowania i edukacji szkolnej.

Teresa Borowska pozostawiła po sobie liczne rozprawy i artykuły naukowe, oraz publikacje książkowe, wśród których za najważniejszą uważa się wydaną w roku 1998 książkę „Pedagogia ograniczeń ludzkiej egzystencji”. Angażowała się także w prace Rady Redakcyjnej fachowego czasopisma pedagogicznego pod tytułem „Forum Oświatowe”.Za swoje badania otrzymała nagrodę Polskiej Akademii Nauk.

Teresa Borowska zmarła 3 września 2009 roku.