Janusz Zarenkiewicz urodził się 3 sierpnia 1959 roku w Głuchołazach. Ukończył technikum budowlane w Nysie. Zawodowo związany jest z górnictwem miedziowym. Jego szczególne warunki fizyczne sprawiły, że praktycznie od początku swojej pięściarskiej kariery występował w wadze superciężkiej.

Karierę sportową rozpoczął jako wychowanek, a następnie zawodnik klubu „Pogoń” Prudnik. Po kilku latach przeszedł do Oławy by walczyć w barwach klubu „Moto-Jelcz”, a następnie został zawodnikiem „Zagłębia” Lubin. Był pięciokrotnym mistrzem Polski, pięciokrotnie też reprezentował nasz kraj z czego trzykrotnie zwycięsko.

Jego największym sukcesem był start w roku 1988 na mistrzostwach olimpijskich w Seulu, gdzie zdobył brązowy medal. Przy czym do walki półfinałowej nie wyszedł na ring, lecz oddał ją walkowerem z powodu niedopuszczenia do walki przez lekarza. Jego przeciwnikiem miał być wówczas Lennox Lewis, który ostatecznie zdobył mistrzostwo świata wagi ciężkiej.

W podobny sposób Janusz Zarenkiewicz został w roku 1985 brązowym medalistą mistrzostw Europy, tam także nie został dopuszczony do walki półfinałowej z powodu kontuzji.

Podczas swojej sportowej kariery w latach 1975–1991 stoczył 207 walk, aż 168 razy wygrywając i trzy raz remisując.

Po przemianach ustrojowych zaangażował się w działalność samorządową. W roku 1994 został wybrany do rady miasta Lubin i funkcję radnego sprawował najpierw przez dwie kadencje, a następnie jeszcze raz został wybrany w roku 2006.

W roku 2010 startował z listy Platformy Obywatelskiej do rady powiatu lubińskiego, ale tym razem bez sukcesu, wobec czego w kolejnych wyborach wystartował do rady gminy wiejskiej Lubin i tu w roku 2014 uzyskał mandat radnego. Tego wyczynu nie udało mu się powtórzyć w wyborach w roku 2018.