Przedstawicielem tym był pochodzący z Kresów mieszkaniec Opola Zygmunt Izdebski, oficjalnie kapitan Ludowego Wojska Polskiego, a prywatnie człowiek aktywny, angażujący się w akcje społeczne i rozczarowany do oficjalnie obowiązującego w kraju socjalizmu.
Zygmunt Izdebski urodził się 15 listopada 1925 roku w Rybczy niedaleko Krzemieńca. Do

1944 roku pracował na gospodarce rodziców. Po wkroczeniu sowietów został powołany do służby w II Armii Wojska Polskiego, w której szeregach walczył jako dowódca kompanii w Czechosłowacji i pod Dreznem trzykrotnie odnosząc rany. W roku 1945 został awansowany do stopnia kapitana i skierowany do Wyższej Szkoły Piechoty w Rembertowie.

Od roku 1948 pracował w Powszechnej Organizacji Służba Polsce, będącej formą obrony cywilnej. Pełnił m.in. funkcję komendanta tej organizacji w Gdyni. W styczniu 1951 roku przeniesiony został do Opola, gdzie pełnił funkcję komendanta wojewódzkiego Służby Polsce w Opolu.

Rozczarowany do władzy ludowej jeszcze podczas pobytu na Wybrzeżu nawiązał współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Wstąpił do Polskiej Organizacji Podziemnej „Wolność”, w której szeregach brał udział w przygotowaniach do zamachu na siedziby Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Gdańsku i Gdyni.

Przeniesiony do Opola przez władze PRL, otrzymał od zwierzchników konspiracyjnych rozkaz utworzenia podziemnych struktur na Opolszczyźnie. Ze względu na słabą znajomość opolskiego środowiska nie odniósł na tym polu większych sukcesów.

W grudniu 1951 roku w wyniku dekonspiracji organizacji w Trójmieście został namierzony i aresztowany w Opolu przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Przewieziono go do Gdańska, gdzie został osądzony i skazany na śmierć. Rozstrzelano go 26 września 1952 roku w Gdańsku. Ciała nie wydano rodzinie, prawdopodobnie pochowano go na Cmentarzu Centralnym "Srebrzysko" w Gdańsku.