Konstanty Prus urodził się 14 kwietnia 1872 r. w Wielopolu koło Rybnika. Po ukończeniu gimnazjum studiował teologię w Turynie. W roku 1900 przerwał studia i powrócił na Śląsk, gdzie rozpoczął współpracę z redakcją „Katolika”, a wkrótce potem przyjechał do Opola by zastąpić przy redagowaniu „Gazety Opolskiej” osadzonego właśnie w więzieniu Bronisława Koraszewskiego.

Wkrótce on sam trafił na trzy tygodnie do więzienia za opublikowanie artykułu krytykującego prowadzoną przez pruskie władze politykę germanizacyjną. Redagował także sosnowieckiego „Kuriera” i raciborskie „Nowiny”.

W okresie plebiscytowym zaangażował się w pracę Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, ale nadal był także jednym z najaktywniejszych polskich publicystów na Śląsku. Opublikował m.in. obszerny cykl artykułów dowodzących polskości Górnego Śląska. Jego najsłynniejszym dziełem z tego okresu był monumentalny spis polskich nazw miejscowości Górnego i części Dolnego Śląska. W związku z działalnością publicystyczną władze niemieckie wytoczyły mu 30 procesów karnych.

Po podziale Górnego Śląska osiadł w Mikołowie. Tam redagował „Gazetę Mikołowską”, zeszyty „Silesiana”, napisał też szereg śląskich monografii. Począwszy od Mikołowa, poprzez Józefa Lompę, proabstynencką działalność księdza Ficka, aż po Karola Miarkę. Był współorganizatorem Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku oraz Archiwum Wojewódzkiego w Katowicach, w którym pracował aż do przejścia na emeryturę.

Po wybuchu II wojny światowej za odmowę podpisania volkslisty trafił na pewien czas do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Zwolniony z obozu resztę życia spędził w domu starców w Mikołowie. Konstanty Prus zmarł 5 października 1961 w Pszczynie.