Johann Christian Günther urodził się 8 kwietnia 1695 roku w Strzegomiu, jako syn tamtejszego lekarza i właśnie lekarską karierę przewidział dla niego ojciec. Jednakże Johan Christian od wczesnej młodości przejawiał zainteresowania literackie. W latach 1710–1715 uczył się w gimnazjum w Świdnicy i w tym właśnie okresie napisał swój pierwszy dramat zatytułowany „Zazdrość, której żałował Theodosio”. Dzieło to doczekało się premiery na gimnazjalnej scenie w wykonaniu szkolnych kolegów autora.
Po ukończeniu gimnazjum na polecenie ojca rozpoczął studia medyczne w Wittenberdze, ale cały czas równolegle z medycyną zajmował się poezją. Zaledwie w rok po rozpoczęciu studiów medycznych w roku 1716 otrzymał od cesarza Austrii Karola VI tytuł Poeta Laureatus Caesareus – było to najwyższe państwowe wyróżnienie jakie mógł otrzymać w tamtych czasach poeta.
Wiadomość o literackim sukcesie Johana Christiana doprowadziła do konfliktu z ojcem, który nie zgadzał się na to by jego syn zajmował się poezją. Konflikt zakończył się zerwaniem kontaktów z ojcem. Mimo to Johann Christian Günther kontynuował studia medyczne na uniwersytecie w Lipsku i ostatecznie młodemu poecie udało się zostać lekarzem, choć w międzyczasie przymierał głodem a nawet za swoje długi trafił nawet do więzienia.
W tym okresie zaręczył się z Magdaleną Eleonorą Jachmann, która choć nie została jego żoną to stała się podmiotem lirycznym w wielu jego wierszach, w których występuje ona jako Leonore. Dziś Günthera zalicza się do prekursorów zwiastującego nadejście romantyzmu okresu burzy i naporu. Większość jego utworów, na które składały się wiersze okolicznościowe, miłosne oraz pieśni studenckie ukazała się drukiem dopiero po śmierci autora.
Po ukończeniu studiów starał się o posadę nadwornego poety polskiego króla Augusta II Mocnego, a gdy to się nie powiodło zabiegał o posadę miejskiego lekarza w Kluczborku, ale i tu nie zdołał wzbudzić zaufania. Fiaskiem również zakończyła się próba pojednania z ojcem. 28-letni Johan Christian Günther zachorował na gruźlicę, w celu podjęcia leczenia wyjechał ze Śląska do Jeny, gdzie niestety zmarł 15 marca 1723 roku.
