Hieronim Bednarski urodził się 19 listopada 1921 roku w Zwięczycy pod Rzeszowem. Podczas II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Początkowo działał w Batalionach Chłopskich, następnie w Gwardii Ludowej, z której przeszedł do pionu dywersji Armii Krajowej przyjmując pseudonim „Nawrócony”.

Po przejściu frontu wstąpił do armii generała Berlinga. W grudniu 1945 roku został aresztowany przez Informację Wojskową, która dowiedziała się, że opuścił szeregi Gwardii Ludowej dla służby w AK. Udało mu się uciec z wojskowego aresztu i wstąpić do podlegającej komendzie WiN-u w Rzeszowie Straży Polskiej.

18 marca 1947 r. Hieronim Bednarski skorzystał z amnestii i ujawnił się. Wkrótce wyjechał z żoną i dwójką dzieci na Opolszczyznę, gdzie osiedli w Szybowicach pod Prudnikiem. Tutaj Hieronim Bednarski w roku 1950 ponownie zaangażował się w działalność antykomunistyczną w szeregach Konspiracyjnej Armii Polskiej. Aresztowany w październiku 1951 roku został przewieziony do Opola, gdzie stanął przed Wojskowym Sądem Rejonowym. W rok później został skazany na podwójną karę śmierci.

Wyrok metodą katyńską wykonano 29 marca 1953 roku o 3 nad ranem w więzieniu przy ul. Sądowej w Opolu. Pochowano go na starym cmentarzu komunalnym przy ul. Wrocławskiej. Przez długie lata rodzina poszukiwała miejsca pochówku Hieronima Bednarskiego.

Dokładnie 14 lat temu ekipa prof. Krzysztofa Szwagrzyka z Instytutu Pamięci Narodowej posiłkując się relacją świadka pochówku zwłok więźnia odnalazła szczątki Hieronima Bednarskiego. Szczegółowe badania w celu potwierdzenia tożsamości trwały cztery lata.

Ostatecznie w roku 2010 odbył się wojskowy pogrzeb Hieronima Bednarskiego na cmentarzu w jego rodzinnej Zwięczycy, która w międzyczasie stała się dzielnicą Rzeszowa.