Zygmunt Jerzy Syrokomski urodził się 23 lutego 1908 w Warszawie, jako syn jednego z twórców polskiego lotnictwa pułkownika pilota Jerzego Syrokomli-Syrokomskiego. Większość swojego życia poświęcił działalności harcerskiej. Już w wieku 12 lat wstąpił do 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. W 1932 roku rozpoczął studia pedagogiczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

Jako wybitny student już pod koniec studiów prowadził pierwsze zajęcia na uczelni. W tym samym czasie został instruktorem harcerskim i drużynowym 49 WDH im. Gabriela Narutowicza. Wkrótce został też kierownikiem Wydziału Ogólnego Komendy Chorągwi Warszawskiej ZHP, szefem kursów podharcmistrzowskich, wizytatorem obozów i kolonii letnich i zimowych chorągwi.

W roku 1937 już jako harcmistrz został członkiem Głównej Kwatery Harcerzy. Z ramienia Głównej Kwatery zajmował się działalnością edukacyjną wśród polonijnego harcerstwa w Niemczech, w tym na Warmii, Mazurach i Śląsku Opolskim.

W ostatnim roku przed wojną przerzucany był do Niemiec nielegalnie, przez zieloną granicę, ponieważ ambasada niemiecka nie chciała już wydawać mu wizy. Na terenie Opolszczyzny prowadził szkolenia dla funkcyjnych działającego tu Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech.

W 1939 r. walczył w Ochotniczych Robotniczych Batalionach Obrony Warszawy. Za działalność harcerską na terenie przedwojennych Niemiec od początku okupacji poszukiwany był przez Gestapo. Był łącznikiem Szarych Szeregów między Warszawą a Krakowem, a równocześnie wykładał na kursach Armii Krajowej. Koniec wojny zastał go w Krakowie.

Wkrótce podjął pracę w ministerstwie oświaty, a stamtąd skierowano go do etatowej pracy w Głównej Kwaterze ZHP.

Zygmunt Jerzy Syrokomski zmarł 10 maja 2010 roku w Warszawie.