Po ukończeniu studiów w Hamburgu postanowił zamieszkać we Wrocławiu. Właśnie tam tworzył i współorganizował Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, którego zresztą został prezesem. Wspierał też działalność Wojciecha Korfantego. Był jednym z tych, którzy prowadzili na Śląsku Korfantemu kampanię wyborczą.

W latach I wojny światowej został powołany do armii pruskiej. W 1919 roku został niemal równocześnie sekretarzem i kierownikiem komitetu plebiscytowego, doradcą przy komisji alianckiej, delegatem z ramienia głównego zarządu Czerwonego Krzyża w Genewie, mandatariuszem głównej komendy powstańczej i Naczelnej Rady Ludowej.

W czasie pierwszego powstania śląskiego został aresztowany i trafił na kilka miesięcy do więzienia. Po ogłoszeniu amnestii wyszedł na wolność i od razu skontaktował się z Korfantym. Ten odesłał go do działalności w powiecie raciborskim. To właśnie w Raciborzu został sekretarzem Polskiego Komitetu Plebiscytowego.

Po podziale Górnego Śląska kiedy Zaodrze znalazło się w Niemczech. Malczewski zaangażował się w organizowanie działań polonijnych na Śląsku Opolskim. Był założycielem i I prezesem dzielnicy śląskiej Związku Polaków w Niemczech, Był też współorganizatorem Polsko-Katolickiej Partii Ludowej, ale przede wszystkim założycielem i I prezesem dzielnicy śląskiej Związku Polaków w Niemczech.

Przypomnijmy. I Dzielnica Związku Polaków w Niemczech została założona 18 lutego 1923 roku na zebraniu w Bytomiu i właśnie tam zebrani ustalili ,że siedzibą główną I dzielnicy zostanie Opole. Związek Polaków w Niemczech został założony latem 1922 roku. Już na początku skupiał ponad 30 tysięcy Polaków, zamieszkujących wówczas tereny niemieckie. Związek był podzielony na pięć dzielnic, z czego Dzielnica z siedzibą w Opolu liczyła około 5 tysięcy członków.

Na koniec powróćmy do Malczewskiego. Ten dziennikarz i społecznik organizował polskie życie w Niemczech. Był redaktorem naczelnym „Słowa Śląskiego” ukazującego się w Opolu. Współredagował „Nowiny Codzienne” oraz „Strzechę”. W 1932 zamieszkał w Opolu i założył tam jedyną w III Rzeszy polską księgarnię.

W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej. W latach 1939-1945 żył w konspiracji pod nazwiskiem Edgar Maleszewski w Jastrzębiu w powiecie radomskim. Pracował jako tłumacz w gminie, udzielał się także społecznie - założył szpital i sierociniec w Jastrzębiu, angażował się w delegaturze Rady Głównej Opiekuńczej w powiecie radomskim.

Po zakończeniu II wojny światowej współorganizował Instytut Śląski w Opolu. Związał się też z Kościołem katolickim, pracował jako prawnik w opolskiej Kurii biskupiej. O swojej działalności pisał m.in. w książce „Ze wspomnień śląskich wydanej w drugiej połowie lat pięćdziesiątych. W latach 1960-1965 pod jego redakcją wydano dwutomowe „Wspomnienia Opolan”. W 1965 roku został uhonorowany nagrodą im. Juliusza Ligonia. Zmarł 16 stycznia 1969 w Opolu.

Dzisiaj Na pamiątkę jego działalności na rzecz polskiego Śląska jedna z ulic w centrum Opola została nazwana imieniem Kazimierza Malczewskiego.