Książka "The Penguin Guide to Jazz" określa Mitchella jako jedną z kluczowych postaci amerykańskiej muzyki awangardowej. Artysta był jednym z założycieli i filarów chicagowskiego samopomocowego kolektywu twórczego AACM - Association for the Advancement of Creative Musicians, działającego na rzecz wspierania twórców niezależnej i oryginalnej muzyki.

W 1966 r. zadebiutował albumem "Sound", na którym odchodził od ustanowionego w Nowym Jorku brzmienia free-jazzu, wprowadzał nietypowe dla tej muzyki instrumenty, jak dzwonki od rowerów czy zabawki dla dzieci. Wkrótce potem współtworzył Art Ensemble of Chicago - wraz z Josephem Jarmanem, Malachim Favorsem i Lesterem Bowie - jeden z najsłynniejszych zespołów chicagowskiej sceny awangardowej; formację łączącą jazz, awangardę i soul z wpływami muzyki poważnej, klasycznej i afrykańskiej.

Mitchell mówił nie o jazzie, bluesie, soulu i funku, a o "Czarnej Muzyce", obejmującej zarówno Charliego Parkera i Milesa Davisa, jak Arethę Franklin, Jamesa Browna i Gila Scotta-Herona. Największym przebojem zespołu była "Theme de Yoyo" z 1970 r., piosenka z udziałem wokalistki Fontelli Bass - autorki przeboju "Rescue Me" - łącząca soul z elementami free-jazzu. Przykłady ich wielowymiarowego podejścia do muzyki i unikatowego brzmienia znaleźć można na takich albumach jak "Message to Our Folks" (1969), "Les Stances a Sophie" (1970), "Bap-Tizum" (1972) czy "Nice Guys" (1979).

Od 1990 r. saksofonista coraz śmielej eksperymentował na polu muzyki poważnej, odchodząc od tradycyjnych jazzowych form na rzecz bardziej abstrakcyjnych, sięgając po funk, post-bop, a nawet piosenki dla dzieci. Nagrywał albumy pod własnym nazwiskiem również w czasie, gdy grał w Art Ensemble of Chicago. Powołał do życia formacje Roscoe Mitchell Art Ensemble, Roscoe Mitchell Quartet, Sound Ensemble, Note Factory, Trio Space, współpracował i nagrywał z Anthonym Braxtonem, Pauline Oliveros, Evanem Parkerem, Wadadą Leo Smithem, Cecilem Taylorem czy Craigiem Tabornem.

Na scenie Pardon, To Tu muzykowi towarzyszyć będzie włoski perkusista Michele Rabbia, który w przeszłości współpracował z takimi artystami jak Antonello Salis, Stefano Battaglia, Dominique Pifarely czy Michel Godard. (PAP)

pj/ dki/