"Nie porzucę również przekonania, że postawa taka stanowi sedno wymagań stawianych sędziom, zaś ich naruszenie godzi w fundamenty służby publicznej sprawowanej w zgodzie z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP" - podkreślił sędzia Schab przywołując zapis konstytucji mówiący o niezawisłości sędziowskiej.

Izba Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego 26 października br. uniewinniła krakowską sędzię Annę Głowacką od zarzutów dyscyplinarnych postawionych jej przez rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych. Przewodniczącą składu IOZ, który wydał tamten wyrok i jednocześnie sprawozdawcą sprawy, była sędzia Barbara Skoczkowska.

Postępowanie dyscyplinarne zostało wytoczone sędzi Głowackiej w związku z jej orzeczeniem, w którym oddaliła wniosek o nadanie klauzuli wykonalności jednemu z wyroków kwestionując istnienie stosunku służbowego sędziego i skuteczność jego powołania" w związku z wyłonieniem go w procedurze przez zreformowaną Krajową Radą Sądownictwa. Sędzia Głowacka uznała, że "orzeczenie będące przedmiotem postępowania w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności zostało wydane w składzie współtworzonym przez sędziego nieprawidłowo powołanego na urząd sędziego sądu powszechnego".

Jak zaznaczył w pisemnym uzasadnieniu swojego uniewinniającego orzeczenia SN - powołując się m.in. na orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE - "w przedmiotowej sprawie rzecznik dyscyplinarny nie powinien stawiać zarzutu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego".

"Należy zatem wyraźnie podkreślić, że stwierdzenie wadliwości obsady sądu w sprawie, w której orzekała obwiniona, nie było naruszeniem prawa, ani też nie uchybiało godności sędziego. Wprost przeciwnie, takie działanie stanowiło realizację prawa, a godność urzędu sędzi jedynie potwierdzało" - podkreślono w uzasadnieniu SN.

Jak w nim wskazano "z godności sędziego wynika troska o dobro wymiaru sprawiedliwości, a tym samym podejmowanie takich czynności, których dążeniem jest wszechstronne i wnikliwe rozpatrzenie wszystkich aspektów sprawy zgodnie z obowiązującym prawem, w tym regulacjami konstytucji i prawa międzynarodowego".

"Należy również stwierdzić, że złożenie przez Rzecznika Dyscyplinarnego Piotra Schaba wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, nie wynika z nieznajomości przez niego przepisów prawa czy też mylnej interpretacji lub oceny obowiązującego prawa, ale wynika z instrumentalnego postępowania Rzecznika świadomie skierowanego przeciwko sędziom, a w konsekwencji również autorytetowi Państwa. Takie działanie było nakierowane na efekt mrożący sędzi oraz innych sędziów, aby trzymać ich w niepewności oraz strachu i w ten sposób zniechęcić ich do niezależności i niezawisłości przy stosowaniu prawa" - ocenił SN w swoim uzasadnieniu.

W ocenie składu SN orzekającego w sprawie sędzi Głowackiej "sprawa ta jest kolejną, która wskazuje na brak podstaw do ścigania sędziego za wydawane przez niego orzeczenia i stosowanie prawa europejskiego". "Każe to zastanowić się, czy osoby reprezentujące taki sposób myślenia i postępowania, posiadają warunki do sprawowania funkcji Rzeczników Dyscyplinarnych Sądów Powszechnych" - podkreślił SN w tym pisemnym uzasadnieniu dostępnym na stronie sądu.

W środowym oświadczeniu sędzia Schab ocenił, że lektura zapisów z uzasadnienia SN "nie budzi wątpliwości, iż +sposób myślenia i postępowania+ narzucany sędziemu, jako kwalifikacja etyczna mająca uzdatniać go do pełnienia czynności służbowych, zakładać winien prostą negację fundamentów prawnych Państwa Polskiego zapisanych w Konstytucji RP".

"Tak sformułowane stanowisko, przedstawione jako racja publicznego zdyskredytowania osoby sędziego, któremu powierzono pełnienie funkcji rzecznika dyscyplinarnego wykracza najjaskrawiej poza obszar argumentacji faktycznej i prawnej, i któremu – w każdym układzie okoliczności – należny jest szacunek wynikły z należytego pojmowania pozycji ustrojowej organów wymiaru sprawiedliwości" - ocenił sędzia Schab.

Przypomniał, że Trybunał Konstytucyjny w 2021 r. zakwestionował nakładanie przez TSUE wobec Polski środków tymczasowych odnoszących się do funkcjonowania sądownictwa. W związku z tym czynienie rzecznikowi dyscyplinarnemu "publicznego zarzutu o charakterze osobistym", iż nie zignorował w swych działaniach przepisu konstytucji o ostateczności orzeczeń TK "rodzi potrzebę refleksji nad prawdziwością zasadniczego do niedawna założenia o niepodważalności fundamentów instytucji państwa prawa". (PAP)

Autor: Marcin Jabłoński

mja/ mir/