Jan Stanienda urodził się 22 stycznia 1953 r. w Bytomiu. Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec Krzysztofa Jakowicza.

Od 1975 r. był członkiem Polskiej Orkiestry Kameralnej prowadzonej przez Jerzego Maksymiuka, a od 1977 r. jej koncertmistrzem i solistą.

W 1976 r. artysta został wyróżniony na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Niccolo Paganiniego w Genui.

Stanienda miał na swoim koncie występy m.in. z Yehudi Menuhinem, Mauricem André, Michalą Petri, Wandą Wiłkomirską, Krzysztofem Jakowiczem, Janoszem Starkerem, Barbarą Hendricks, Morisem Bourge, Lidią Grzanką-Urbaniak, a także Krzysztofem Jabłońskim, Andriejem Gridczukiem, Grzegorzem Nowakiem, Tadeuszem Wojciechowskim oraz Guyem Touvronem, Nigelem Kennedym i Ewą Pobłocką.

Na stronie UMFC przypomniano także, że artysta występował we wszystkich krajach europejskich i poza Europą, w takich salach, jak Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia Berlińska, Concertgebouw w Amsterdamie, Auditorio Nacional de Musica w Madrycie, Barbican Center i Royal Albert Hall w Londynie (na festiwalu BBC Henry Wood Promenade Concerts) i Santa Cecilia w Watykanie.

W latach 1986-2000 był koncertmistrzem orkiestry Sinfonia Varsovia, a w latach 1991-92 jako "premier violon solo" Stanienda prowadził Orchestre de Chambre National de Toulouse. Z tym zespołem wystąpił również 1 stycznia 1992 r. na Koncercie na rzecz Pokoju w Dubrowniku z udziałem Barbary Hendricks. W latach 1992-95 pełnił także funkcję kierownika artystycznego Orkiestry Kameralnej "Leopoldinum".

Z inicjatywy Jana Staniendy w 1996 r. powstała Wrocławska Orkiestra Kameralna "Wratislavia", której został dyrektorem artystycznym. Stanienda był również pomysłodawcą, twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Kameralnej "Wieczory w Arsenale", odbywającego się we Wrocławiu od 1997 r.

Jak napisano na portalu Culture.pl, artysta dokonał wielu prawykonań utworów współczesnych kompozytorów polskich oraz nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, radia Francuskiego, a także Telewizji Polskiej i Telewizji Francuskiej, a także firm fonograficznych: Aperto, Linn Records, Pavane, KOS Warsaw Records, DUX, Tonpress.

W 2006 r. został laureatem Wrocławskiej Nagrody Muzycznej.(PAP)

autorka: Anna Kruszyńska

akr/ pat/