– Przybywając do obozu pod koniec 1943 r. nie miałam absolutnie żadnych iluzji. Wszyscy wiedzieliśmy, co się dzieje za tą bramą. Spodziewałam się, że po prostu zamienię się w dym. Długość życia w tym obozie wynosiła trzy miesiące. Ja spędziłam rok tylko dzięki temu, że umiałam grać na wiolonczeli – opowiadała Anita Lasker-Wallfisch.» więcej