Po wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 roku stworzył pierwszy szwadron kawalerii legionowej. Od grudnia 1915 dowodził 1. Pułkiem Ułanów Legionów Polskich, zwanych "beliniakami", z którymi przebył cały szlak bojowy Legionów. Był jednym z ulubionych dowódców Józefa Piłsudskiego. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej w latach 1918-1919. Zasłynął zdobyciem Wilna w kwietniu 1919.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził oddziałem kawalerii w Armii Rezerwowej generała Kazimierza Sosnkowskiego, która powstrzymała pierwszą ofensywę armii Tuchaczewskiego na Białorusi. W okresie międzywojennym, w latach 1931-1933, pełnił funkcję prezydenta Krakowa, następnie, na życzenie marszałka Piłsudskiego, został mianowany wojewodą lwowskim. Był też prezesem Związku Legionistów Polskich Okręgu Krakowskiego.

W 1937 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł rok później w Wenecji, podczas urlopu zdrowotnego. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, pięciokrotnie Krzyżem Walecznych oraz pośmiertnie Wielkim Krzyżem Orderu Polonia Restituta.