Sierż. sztab. Franciszek Pukowiec urodził się 18 lutego 1889 r. w Radlinie II. Był synem Karola i Józefy z d. Dzierżęga. W latach 1895-1903 uczęszczał do szkoły powszechnej. Po ukończeniu 8 klas szkoły powszechnej podjął naukę w szkole rolniczej.

Jednak już w 1906 r. wyjechał do Bottrop w Niemczech, gdzie przebywał do 1913 r. Pracował wówczas jako górnik. Działał aktywnie w tamtejszym Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. W 1909 r. został powołany do odbycia 2-letniej służby w wojsku niemieckim. Następnie wrócił do pracy jako górnik. W latach 1914-1918 brał udział w walkach wielkiej wojny.

Od 1919 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W tym samym roku przystąpił również do powstania wielkopolskiego, podczas którego pełnił rolę dowódcy kompanii. Rok później brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Walczył wówczas w szeregach Pułku Strzelców Bytomskich i brał udział w toczonych walkach na odcinku wieluńskim. Wrócił do Radlina w listopadzie 1920 r., gdzie zaangażował się w akcję plebiscytową. W 1921 r. brał udział w III powstaniu śląskim, podczas którego pełnił rolę dowódcy II baonu 14 wodzisławskiego pułku piechoty. Został postrzelony w płuca podczas walk toczonych w Bukowie. Trafił do szpitala w Dziedzicach.

Po odzyskaniu zdrowia wstąpił do Straży Gminnej. Należał do Związku Powstańców Śląskich w Radlinie. Został odznaczony orderem Virtuti Militari V kl. (nr 7798), Krzyżem Walecznych (nr 15803), Gwiazdą Górnośląską oraz Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi. Zmarł 16 lutego 1946 r.
oprac. Danuta Mikoda/OBUWIM IPN Katowice