Komunistyczne władze zamieniły proces w wydarzenie propagandowe. Po ośmiu dniach wydano wyrok - 12 lat więzienia za działalność na niekorzyść Związku Radzieckiego, szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych i Watykanu oraz dywersję. Proces stanowił część represji, jakie spotkały biskupa Kaczmarka. W latach 1951-1956 był więziony przez władze komunistyczne, a do śmierci w 1963 roku przez nie prześladowany.

Podczas II wojny światowej przyjął i dał schronienie kilkuset zagrożonym kapłanom spoza diecezji kieleckiej. Prowadził tajne nauczanie i działalność charytatywną, udzielał wsparcia warszawiakom uciekającym ze stolicy po upadku Powstania Warszawskiego.

Po wojnie biskup Kaczmarek stał się obiektem nagonki. Lojalna wobec władzy prasa donosiła o jego rzekomej współpracy z Niemcami i szykanowaniu młodzieży niewierzącej. W 1947 roku funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa wdarli się do domu duchownego, a w styczniu 1951 roku został aresztowany. Biskup Kaczmarek był pierwszym hierarchą w Polsce zatrzymanym przez UB.

Komunistyczne władze postępowanie przeciwko duchownemu zamieniły w wydarzenie propagandowe, a przydzielony z urzędu obrońca działał na rzecz prokuratury, a nie oskarżonego. Pretekstem do aresztowania biskupa Kaczmarka było oskarżenie o znajomość i kontakty z ambasadorem USA w Polsce. Przez ponad dwa i pół roku torturowano go - izolowano, głodzono, pozbawiano snu i odpoczynku, a także poddawano działaniu środków farmakologicznych.

Proces przeciwko biskupowi kieleckiemu Czesławowi Kaczmarkowi przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie rozpoczął się 14 września 1953 roku. Po ośmiu dniach, 22 września, wydano wyrok. Hierarcha został skazany na 12 lat więzienia za działalność na niekorzyść Związku Radzieckiego, szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych i Watykanu, dywersję oraz kontakty z podziemiem.

Wycieńczony torturami biskup Kaczmarek podczas procesu przyznał się do winy, biorąc całą odpowiedzialność na siebie, by chronić współoskarżonych - księży: Jana Danilewicza, Józefa Dąbrowskiego i Władysława Widłaka oraz siostrę zakonną Walerię Niklewską.

Na mocy amnestii z 1956 roku biskup Kaczmarek wyszedł na wolność, jednak nadal był prześladowany przez komunistów. Wyczerpany fizycznie i psychicznie wieloletnimi szykanami, podupadł na zdrowiu. Przeszedł dwa zawały serca, zmarł 26 sierpnia 1963 roku. Jego pogrzeb odbył się trzy dni później w kieleckiej katedrze. W ceremonii uczestniczył między innymi biskup Karol Wojtyła. Trumnę z ciałem złożono w podziemiach katedry.

W 1990 roku biskup Kaczmarek został pośmiertnie uniewinniony i zrehabilitowany. W 2007 roku, decyzją prezydenta Lecha Kaczyńskiego, hierarchę odznaczono Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność duszpasterską i charytatywną".

(więcej)

Biskup Czesław Kaczmarek urodził się 16 kwietnia 1895 roku, w 1922 przyjął święcenia kapłańskie, a następnie studiował we Francji, gdzie był duszpasterzem w środowisku emigracyjnym polskich robotników. Po powrocie do kraju, w 1928 roku, skierowano go najpierw do Płocka. W maju 1938 roku został powołany do godności biskupiej i ustanowiony ordynariuszem kieleckim. Jako swe zawołanie przyjął słowa: „Omnia pro Christo Rege” - "Wszystko dla Chrystusa Króla".

Podczas II wojny światowej przyjął i dał schronienie kilkuset zagrożonym kapłanom spoza diecezji kieleckiej. Prowadził tajne nauczanie i działalność charytatywną, udzielał wsparcia warszawiakom uciekającym ze stolicy po upadku powstania.

Kiedy po wojnie do władzy w Polsce doszli komuniści, biskup Kaczmarek szybko stał się obiektem nagonki. Lojalna wobec władzy prasa donosiła o jego rzekomej współpracy z Niemcami i szykanowaniu młodzieży niewierzącej. Naraził się władzy ludowej między innymi gdy po pogromie kieleckim w lipcu 1946 roku, wspólnie z księdzem Janem Danilewiczem, przygotował raport, w którym wskazał na rządzących, jako tych, którym mogło zależeć na wywołaniu tych wydarzeń. Dokument został przekazany ambasadorowi Stanów Zjednoczonych, co również stanowiło argument przeciwko duchownemu. Ponadto w 1950 roku wyraził sprzeciw wobec podpisania przez Prymasa Stefana Wyszyńskiego porozumienia z rządem. Biskup Kaczmarek został aresztowany w styczniu 1951, proces rozpoczął się niemal trzy lata później.