Pomysłodawcą, autorem większości tekstów i kierownikiem artystycznym programu był Wiktor Budzyński, radiowiec i dramatopisarz. W role lwowskich batiarów - Szczepcia i Tońka - wcielili się Kazimierz Wajda i Henryk Vogelfänger. Duet zdobył serca słuchaczy zabawnymi dialogami. Swoje skecze i piosenki wykonywali też w filmach, na estradzie i w kawiarniach. Gwiazdą "Wesołej Lwowskiej Fali" była też śpiewaczka i parodystka Włada Majewska.

Działające przed II wojną światową Polskie Radio Lwów było dynamicznie rozwijającą się rozgłośnią, a sam Lwów w 1939 roku - najlepiej zradiofonizowanym miastem w kraju, mogącym pochwalić się 45 tysiącami abonentów.

Radio Lwów miało bogaty repertuar programów, były to między innymi wieczory literackie, audycje dla chorych, transmisje sportowe oraz występy orkiestry Tadeusza Seredyńskiego, która od 1938 roku stanowiła stały zespół rozgłośni. Stacja zamilkła po agresji sowieckiej na Polskę i wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa we wrześniu 1939 roku. Niektórzy z radiowców przedostali się na Zachód, by wraz z żołnierzami Polskich Sił Zbrojnych przejść szlak bojowy, dając setki występów i przedstawień.

Zespół estradowy powstały z dawnej "Wesołej Lwowskiej Fali" występował dla żołnierzy w bunkrach, pojawiał się też na scenach Anglii, Belgii czy Holandii. Do grupy należała miedzy innymi była Włada Majewska, która po wojnie pozostała na emigracji w Wielkiej Brytanii. Związała się z Teatrem Mariana Hemara w Londynie, gdzie zasłynęła jako wykonawczyni lwowskich piosenek. Przez kilkadziesiąt lat była dziennikarką i kierowniczką londyńskiego biura Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Zmarła w 2011 roku.

Kazimierz Wajda - Szczepko (zmarł w 1955 roku) - w czasie wojny był żołnierzem 1. Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka. W 1944 roku został awansowany na stopień podporucznika. Po 1945 pracował w redakcji rozrywki Polskiego Radia, między innymi z Jeremim Przyborą. Prowadził program "Przy sobocie po robocie".

Z kolei Henryk Vogelfänger - Tońko - który również był żołnierzem 1. Dywizji Pancernej i w 1944 został awansowany na stopień podporucznika, po wojnie pozostał w Anglii, gdzie uczył łaciny i prawa. Do Polski powrócił pod koniec lat 80. XX wieku. Występował w warszawskiej kawiarni "U Szczepka i Tońka" w programie "Przywitanie Tońka". Zmarł w 1990 roku.