Aleksandra Kaiper-Miszułowicz - kierownik wystaw Muzeum - mówi Polskiemu Radiu, że ryngraf - pożyczony Muzeum przez córkę rotmistrza Zofię Pilecką - jej ojciec podarował matce 7 kwietnia 1947 roku. Było to zaraz po powrocie z Włoch, gdzie służył w II Korpusie Generała Andersa. Widnieje na nim inskrypcja od Witolda dla Marii: „Symbol błogosławieństwa na szczęśliwą walką, kochanej Marysieńce w dowód uznania jej walki o szczęście rodziny”. Jak dodaje Aleksandra Kaiper- Miszułowicz, ryngraf jest bardzo ważną rodzinną pamiątką i jednocześnie symbolem walki wielu innych niedocenionych kobiet, które w czasie wojny bohatersko walczyły.

Mijająca dziś 123. rocznica urodzin Witolda Pileckiego przypomina o losach rodziny Pileckich. Aleksandra Kaiper-Miszułowicz dodaje, że Witold Pilecki był bardzo związany z majątkiem w Sukurczach na Wileńszczyźnie, w którym chciał pracować, prowadzić gospodarstwo, wychowywać swoje dzieci. Niestety II wojna światowa przekreśliła te plany. „Jak w 39 roku jak wyjeżdżał na wojnę mówił, że to będzie krótka wojna, żegnał się na chwilę, okazało się wiele czasu minęło zanim spotkał się z rodziną, która pozostała po drugiej stronie granicy paktu Ribbentrop-Mołotow” - mówi Kaiper-Miszułowicz. Zaznacza, że Maria Pilecka z niezwykłym bohaterstwem przechodziła przez zieloną granicę, by spotkać się z mężem.

Ryngraf będzie prezentowany w Muzeum Żołnierzy Wyklętych do 25 maja, do obchodów 76. rocznicy śmierci rotmistrza Pileckiego.

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu. Jego przodkowie osiedli w Starojelni nieopodal Lidy na Wileńszczyźnie. Po upadku Powstania Styczniowego dziadek Witolda, Józef, został zesłany w głąb Rosji. Dobra rodziny skonfiskowano. Przed konfiskatą ocalał majątek w Sukurczach, który po latach modernizował Witold Pilecki. Pracę przerwał jego udział w Bitwie Warszawskiej, a następnie w Legionach Piłsudskiego. Witold Pilecki był także bohaterem II wojny światowej, który z własnej woli dostał się do Auschwitz, by organizować tam ruch oporu. Później walczył w Powstaniu Warszawskim. Zginął od strzału w tył głowy w stalinowskim więzieniu na warszawskim Mokotowie. Wyrok śmierci został wykonany 25 maja 1948 roku.