Uznawany za jednego z najlepszych dowódców okresu międzywojennego w Polsce, był adiutantem generalnym marszałka Józefa Piłsudskiego, a po przewrocie majowym pełnił rolę szefa Sztabu Generalnego (potem Sztabu Głównego) Wojska Polskiego (obecnie Sztab Generalny). Odpowiadał za uzbrojenie i mobilizację w armii. W opinii generała Stefana Grota Roweckiego, Tadeusz Piskor był "typem dobrego dowódcy armii". Doceniano go za solidność przy pracy i zdolność do szybkiego podejmowania trafnych decyzji, co dało się zauważyć już w czasie wojny polsko bolszewickiej. W 1931 objął funkcję inspektora armii, którą sprawował do wybuchu II wojny światowej.

Po niemieckiej agresji na Polskę generałowi Tadeuszowi Piskorowi powierzono zorganizowanie i dowództwo Armii "Lublin", objął też dowództwo Armii "Kraków". Po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, 20 września 1939 roku - wobec przewagi wroga i braku wsparcia - podjął decyzję o kapitulacji. Do końca wojny przebywał w niemieckiej niewoli, gdzie kierował działalnością konspiracyjną. Wyzwolony w kwietniu 1945, wyjechał do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie.

Tadeusz Piskor za swoje zasługi otrzymał kilkadziesiąt odznaczeń polskich i zagranicznych. Między innymi został uhonorowany Krzyżem Srebrnym i Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Otrzymał Krzyże - Oficerski, Komandorski i Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Był też posiadaczem wyjątkowej Odznaki Oficerskiej Związków Strzeleckich, zwanej „Parasolem”, a upamiętniającej ukończenie tajnej szkoły oficerskiej Związku Strzeleckiego przed I wojną światową. Nadawał ją słuchaczom osobiście Józefa Piłsudski.

(więcej)

Tadeusz Piskor urodził się w rodzinie inteligenckiej, jego ojciec Władysław Piskor był inżynierem hutnikiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie rozpoczął studia w Belgii, w Instytucie Politechnicznym w Liege. Tam został jednym z założycieli powołanego w 1908 roku Związku Walki Czynnej. Dwa lata później przeniósł się do Lwowa, gdzie kontynuował studia na Politechnice Lwowskiej. Aktywnie działał też w Związku Strzeleckim, który stał się podstawą do budowy struktur wojskowych Legionów Polskich. Wstąpił do nich w 1914 roku, a cztery lata później rozpoczął służbę w Wojsku Polskim.

Od listopada 1919 do lipca 1920 roku pełnił obowiązki adiutanta Józefa Piłsudskiego i został jednym z jego najbliższych współpracowników. W 1923 ukończył kurs informacyjny dla wyższych dowódców przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, a w 1924 - kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. W tym samym roku otrzymał awans na generała brygady W czasie zamachu majowego w 1926 roku opowiedział się po stronie marszałka, w czerwcu został mianowany szefem Sztabu Generalnego. Pozostając dowódcą sztabowym, cały czas dążył do gotowości liniowej Wojska Polskiego, między innymi przygotowywał plany mobilizacyjne, które jednak w tamtym czasie nie były realizowane. W grudniu 1931 objął funkcję inspektora armii, którą sprawował do wybuchu wojny.

Po niemieckiej agresji na Polskę generał Tadeusz Piskor otrzymał rozkaz zorganizowania Armii "Lublin", w połowie września 1939 roku podporządkowano mu również Armię "Kraków". Jego zadaniem była obrona środkowej Wisły na linii od Garwolina po Annopol za Sandomierzem. Po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, 20 września 1939 roku, wydał rozkaz kapitulacji.

Trafił do niewoli. Przebywał w oflagach: VII A Murnau, VIII B Silberberg, IV C Colditz, X C Lübeck i VI B Dössel. W obozach kierował działalnością konspiracyjną. Protestował przeciwko próbom separowania oficerów WP pochodzenia żydowskiego. Po wyzwoleniu wyjechał do Wielkiej Brytanii.

Zmarł 22 marca 1951 roku w Londynie. Początkowo został pochowany na cmentarzu St. Mary’s w Kensal Green. W 1990 roku urna z jego prochami spoczęła na cmentarzu wojennym w Tomaszowie Lubelskim.
.