Jan Gray używający w konspiracji pseudonimu Eryk Grzyb, urodził się w roku 1893 w Raciborzu. Od roku 1913 służył w pruskiej armii, w której szeregach walczył na froncie francuskim. Pod koniec roku 1914 zdezerterował i oddał się do francuskiej niewoli.

Wiosną 1918 roku dowiedział się o utworzeniu we Francji tzw. Błękitnej Armii dowodzonej przez generała Józefa Hallera. Zgłosił władzom francuskim chęć wstąpienia do polskiego wojska i został zwolniony z niewoli. W maju 1918 roku już jako polski żołnierz został odkomenderowany do szkoły lotniczej zostając jednym z pierwszych polskich lotników wojskowych.

Po powrocie Błękitnej Armii do Polski w lutym 1920 roku podporucznik Jan Gray został odkomenderowany na Górny Śląsk, gdzie został zastępcą dowódcy i Głównym Inspektorem Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Urzędował w słynnym bytomskim hotelu Lomnitz, gdzie mieściła się centrala Polskiego Komisariatu Plebiscytowego.

Podczas II powstania śląskiego był członkiem ścisłego dowództwa śląskiego POW. Gdy na początku 1921 roku polska konspiracja na Śląsk przyjęła nazwę Dowództwo Obrony Plebiscyty Jan Gray objął funkcję inspektora okręgu raciborsko-głubczyckiego.

Na krótko przed wybuchem trzeciego powstania przeniesiono go do Tarnowskich Gór, gdzie wkrótce objął funkcję zastępcy dowódcy powstańczej Grupy Północ. W pierwszych dniach powstania mianowano go powstańczym oficerem łącznikowym przy sztabie wojskowym w Częstochowie.

Po zakończeniu powstania pozostał w polskiej armii i wrócił do lotnictwa, w którym służył do 1938 roku, kiedy po przejściu do rezerwy podjął pracę w katowickiej kompani węglowej. Po wybuchu II wojny światowej walczył jako pilot w polskich siłach zbrojnych na Zachodzie, gdzie m.in. odznaczono go Krzyżem Walecznych i Krzyżem Virtuti Militari.

Po wojnie pozostał na emigracji, Jan Gray zmarł w roku 1971 w Londynie.