Powszechnie uznaje się, że na mocy pokoju w Namysłowie Kazimierz Wielki w imieniu Królestwa Polskiego zrzekł się praw do zwierzchnictwa nad Śląskiem. Ostatnio jednak coraz częściej pojawiają się opinie, że ten tradycyjny pogląd nie polega na prawdzie.
Opinie takie wynikają z analizy polskiej wersji dokumentu. Polskiej, bo sporządzonej dla kancelarii Kazimierza Wielkiego oczywiście w języku łacińskim. A w dokumencie tym nie istnieje żadna wzmianka o tym, iż Kazimierz Wielki miałby się zrzekać pretensji do zwierzchnictwa nad Śląskiem. Dokument sporządzony dla kancelarii królestwa Czech nie zachował się i dlatego nie wiadomo czy zawierał taki zapis.
Nie dziwmy się jednak wątpliwościom w tej sprawie. W średniowieczu dwie wersje tego samego traktatu sporządzone dla jego stron nie koniecznie były jednakowo brzmiące, bowiem zawierać musiały przede wszystkim kwestie istotne dla strony, dla której tę konkretną wersję spisywano, często pomijając sprawy dla tej strony nie istotne.
Nie wydaje się jednak zbyt prawdopodobne, iż by kwestię zrzeczenia się pretensji do Śląska kancelaria polskiego króla uznała na tyle nieistotną sprawą, aby pominąć ją w traktacie pokojowym. Zatem pomimo, iż cała dalsza praktyka polityczna wskazuje, iż Polska straciła zainteresowanie sprawą odzyskania kontroli nad Śląskiem, to formalnie trudno udowodnić taki akt prawny.
Przyczyną wojny, która zakończyła się pokojem w Namysłowie był akt inkorporacji Śląska do Korony Czeskiej przez Karola IV Luksemburskiego z dnia 7 kwietnia 1345 roku.
Bezpośrednią przyczyną wojny była chęć króla czeskiego zlikwidowania niezależności ostatniego propolskiego księcia piastowskiego na Śląsku Bolka II Świdnickiego. Bolko Świdnicki swoją niezależność od czeskiej korony oparł na sojuszach z Polską, Węgrami i Bawarią.
Czteroletnia wojna toczona ze zmiennym szczęściem zakończyła się porzuceniem przez sojuszników księstwa świdnickiego, którego władca od tej pory zmuszony był zbliżyć się do korony czeskiej. Dopełnieniem tego zbliżenia stało się małżeństwo świdnickiej księżniczki z królem Czech Karolem IV. Układ małżeński gwarantował przejęcie księstwa po śmierci Bolka Świdnickiego przez królestwo czeskie.
Jesienią roku 1348 Kazimierz Wielki był już mocno zaprzątnięty przygotowaniami do wyprawy na Ruś, gdzie od kilku lat ciągle toczyło się współzawodnictwo o wpływy z Litwą. Latem 1348 roku Litwini ponieśli porażkę w wojnie z Krzyżakami, więc moment był dogodny do ostatecznego rozstrzygnięcia konfliktu. Wcześniej jednak trzeba było zabezpieczyć tyły.
Z tego też powodu król polski był gotów do chwilowych ustępstw na rzecz rozwiązania sobie rąk. Jak bardzo trwałe stały się te chwilowe ustępstwa przekonało się kilkanaście pokoleń Ślązaków.
