Bernard Lichtenberg urodził się 3 grudnia 1875 r. w Oławie w zamożnej rodzinie kupieckiej. Edukację rozpoczął w Oławie, studia teologiczne podjął w Insbrucku, a kontynuował we Wrocławiu. Święceń kapłańskich udzielił mu kardynał Georg Kopp 21 czerwca 1899 r. we Wrocławiu.
Jego pierwszym miejscem posługi kapłańskiej była parafia św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie. Dał się wtedy poznać jako człowiek niezwykle wrażliwy na potrzeby ludzi z którymi się spotykał. Jego przełożeni odnotowali, że bardzo sumiennie podchodził do pracy duszpasterskiej, zapisali też, że „jest uważny na Boga i na ludzi”.
W kolejnych latach przenoszono go do różnych miejscowości w Niemczech, gdzie brał udział w tworzeniu pięciu parafii i jednego klasztoru.
W roku 1931 biskup diecezji berlińskiej mianował go kanonikiem kapituły katedralnej w berlińskiej katedrze św. Jadwigi Śląskiej, a w r. 1938 proboszczem tej katedry. Mianując go biskup polecił mu niesienie pomocy Żydom, których wielu mieszkało wówczas na terenie berlińskiej parafii katedralnej.
Ksiądz Bernard wziął sobie te słowa głęboko do serca. Odtąd los niemieckich Żydów stał się jedną z jego ważnych trosk. Po dojściu Hitlera do władzy protestował przeciwko narastającym prześladowaniom Żydów. Odprawiał uroczyste modły za ich los, m.in. w roku 1938 po tzw. nocy kryształowej. Zdarzało mu się także udzielać schronienia na parafii osobom poszukiwanym przez Gestapo.
Publicznie potępiał wprowadzenie przez hitlerowców eutanazji osób chorych psychicznie i upośledzonych. Jesienią roku 1939 odprawił publiczne modły za naród polski.
Za jego antyhitlerowską postawę oraz udzielanie pomocy berlińskim Żydom dwukrotnie skazano go na ciężkie więzienie. W trakcie trwającego 13 godzin przesłuchania miał powiedzieć „moim jedynym firerem jest Chrystus”.
Podczas procesu powiedział, że jako ksiądz katolicki nie może zaakceptować filozofii nazistowskiej i że przykazania Boże są dla niego ważniejsze niż prawa państwowe.
Po odbyciu kary dwóch lat ciężkiego więzienia, w roku 1943 uznany został za osobę niezdolną do poprawy i mimo ciężkiej choroby zesłany został do obozu w Dachau. W drodze zasłabł i 5 listopada 1943 roku zmarł w bawarskiej miejscowości Hof. Pochowano go w krypcie katedry św. Jadwigi Śląskiej w Berlinie.
23 czerwca 1996 na stadionie olimpijskim w Berlinie papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji ks. Bernarda Lichtenberga.
