Karol Miarka Starszy urodził się 22 października 1825 roku w Pielgrzymowicach w powiecie pszczyńskim. Był synem wiejskiego nauczyciela Antoniego Miarki. Początkowo uczył się w prowadzonej przez ojca szkole elementarnej, a następnie w gimnazjach w Pszczynie i Gliwicach.
Po maturze rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Głogówku, które ukończył w roku 1846. Pierwszą pracę jako nauczyciel podjął w Lędzinach, a potem kolejno pracował w Urbanowicach, Piotrowicach i Pielgrzymowicach. W rodzinnej miejscowości podjął także pracę jako organista oraz pisarz gminny i sędzia polubowny.
W roku 1853 szkołę w Pielgrzymowicach wizytował ksiądz Bernard Bogedain, późniejszy biskup, a wówczas Główny Inspektor Szkolnictwa na Górnym Śląsku. Ksiądz wizytator choć sam był Niemcem uważał, że kultura polska jest jednym z bogactw śląska toteż propagował wśród księży głoszenie dwujęzycznych kazań i naukę języka polskiego.
Prawdopodobnie to właśnie wtedy Karol Miarka zrozumiał, że jego życiowym powołaniem jest właśnie propagowanie języka polskiego i związana z tym działalność społeczna. W roku 1861 podjął współpracę z czasopismem „Gwiazdka Cieszyńska”, co rozpoczęło jego długoletnią działalność publicystyczną, a potem także redaktorską i wydawniczą.
Oprócz pisania do różnych polskich czasopism sam redagował pismo „Zwiastun Górnośląski”, a od 1869 roku wydawał gazetę „Katolik”, która stała się jednym z najważniejszych polskich pism na Śląsku. Oprócz czasopism pisał i wydawał także książki i kalendarze, które rozprowadzał poprzez własną księgarnię. Był także inicjatorem amatorskiego ruchu teatralnego, a także samopomocowego. Za jego sprawą powstały takie organizacje jak Towarzystwo Poczciwych Wiarusów czy Górnośląskie Towarzystwo Kredytowe Włościan.
Za propagowanie polskości był na różne sposób prześladowany, a nawet więziony. W ciągu 10 lat wytoczono mu 16 procesów, w których skazywany był na więzienie lub kary finansowe. Polską działalnością literacką i wydawniczą zajmował się także jego syn - Karol Miarka Młodszy.
Karol Miarka Starszy zmarł 15 sierpnia 1882 roku, pochowano go w Cieszynie.
