Wacław Faustmann urodził się 7 września 1881 roku we Wrześni. Edukację rozpoczął w szkole elementarnej w Golubiu na Pomorzu, a następnie kontynuował w mariańskim gimnazjum w Pelplinie a potem w Chełmnie, gdzie za założenie polskiego kółka śpiewaczego skazano go na 2 tygodnie aresztu.

Po maturze studiował w seminariach w Gnieźnie i Poznaniu, a 11 lutego 1907 roku przyjął święcenia kapłańskie. Za zebrane podczas prymicji pieniądze ufundował dom Kaszubski i czytelnię ludową w Tucznie. Tam też objął pierwszą posadę wikariusza.

Po wybuchu I wojny światowej organizował zbiórkę funduszy dla ofiar wojny w Kongresówce. W kolejnych latach pełnił funkcję administratora parafii w Podlesiu Kościelnym, Raczkowie, Ścieniskach i Koszutach. W tym okresie wziął aktywny udział w powstaniu wielkopolskim, w którym pełnił funkcję kapelana i organizował służbę sanitarną.

W latach 1919-1921 zorganizował na Śląsku ponad 200 polskich wieców podczas których zachęcał ludność Śląska do głosowania w plebiscycie za Polską. Jako kapelan wziął udział we wszystkich trzech powstaniach śląskich. Podczas III powstania z dużym poświęceniem pełnił funkcję powstańczego kapelana wśród oddziałów walczących o Górę Świętej Anny.

Jego pasją była muzyka liturgiczna o której pisywał artykuły do różnych czasopism, a w roku 1929 został redaktorem miesięcznika „Muzyka Kościelna”. Był także niestrudzonym założycielem chórów i parafialnych zespołów muzycznych, a także Związku Chórów Kościelnych.

W roku 1932 objął funkcję proboszcza w wielkopolskiej miejscowości Kaźmierz. Tam z pięcioletnią przerwą podczas II wojny światowej pozostał do końca życia. W roku 1941 wraz z wieloma polskimi mieszkańcami Wielkopolski został wysiedlony do Generalnej Guberni, a następnie wywieziony do obozu pracy w Hildesheim, gdzie podczas alianckiego nalotu został dwukrotnie ranny.

Na swoją parafię powrócił w roku 1946 i pozostał tam aż do śmierci. Ksiądz Wacław Faustmann zmarł 25 czerwca 1959 w Szamotułach.