Hugo Ulrich urodził się 26 listopada 1827 w Opolu. Jak piszą o nim niemieccy muzykolodzy był wybitnym kompozytorem, którego talent został zmarnowany przez splot niekorzystnych okoliczności i słabości jego charakteru.
Ojciec Hugo Ulricha był nauczycielem gimnazjalnym w Opolu. W roku 1839 prawdopodobnie w wyniku panującej wówczas na Śląsku epidemii cholery zmarli oboje jego rodzice i przyszły kompozytor został ulicznikiem. Ówczesne władze miasta poradziły sobie z tym problemem oddając sierotę na wychowanie do przyklasztornego sierocińca i gimnazjum we Wrocławiu.
W trakcie pobytu w tej placówce na jego zdolnościach muzycznych poznał się dyrektor muzyczny Uniwersytetu Wrocławskiego Johan Teodor Moseviusz, który napisał mu listy polecające do profesora muzyki na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie Adolfa Bernarda Marksa, do którego Ulrich zgłosił się mając 19 lat. Niestety na studia na Uniwersytecie nie było go stać, ale zaopiekował się nim inny niemiecki kompozytor Giacomo Meyerbeer, dzięki któremu przez dwa lata mógł uczyć się u Zygfryda Wilhelma Dehna.
Owocem tej nauki było jego pierwsze dzieło kompozytorskie trio fortepianowe, a następnie dwie symfonie, z których napisana w roku 1852 symfonia b-moll stała się sławna w całych Niemczech. Za tę kompozycję Ulrich otrzymał nagrodę 1500 franków od Królewskiej Akademii w Brukseli.
W roku 1855 wyjechał do Włoch, gdzie przebywał w wielu miastach, ale z braku pieniędzy musiał wrócić do Berlina. Z podróży tej przywiózł niedokończoną operą zatytułowaną „Bertrand de Born”, która do dziś mimo wysokich ocen muzykologów nie została opublikowana.
Przez krótki czas był wykładowcą w Konserwatorium, ale nauczanie nie leżało w jego naturze. Tu ujawniła się wspomniana słabość jego charakteru, bowiem nie potrafił się zmobilizować do regularnego przychodzenia na prowadzone zajęcia.
Jego brak konsekwencji przejawił się także w fakcie, iż nie zdołał się zmobilizować do dokończenia trzeciej symfonii, która także zapowiadała się bardzo ciekawie. Oddawał się natomiast chętnie pisaniu aranżacji i mniejszych dzieł na orkiestrę, które przez badaczy muzyki zaliczane są także do wysokiej klasy utworów.
Hugo Ulrich zmarł 23 marca 1872 roku w Berlinie.
