Franciszek Klingohr Urodził się 16 III 1793 w Opawicy koło Głubczyc. Niewiele wiemy o jego młodości. Prawdopodobnie uczył się na Uniwersytecie Wrocławskim. W wieku 30 lat otrzymał posadę nauczyciela muzyki w domu namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego Antoniego Henryka Radziwiłła.

Książę Antoni żonaty był z córką księżnej Wittenberskiej Fryderyką Dorotą Luizą Filipiną Hohenzollern, krewną króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II. Z tej przyczyny w ich poznańskim pałacu bywało wielu sławnych ludzi, wśród których znaleźli się m.in. Johan Wolfgang Goethe i Fryderyk Chopin. Z tym ostatnim Franciszek Klinghor miał okazję koncertować na cztery ręce.

Pałac księcia Antoniego Radziwiłła był muzyczną oazą, bo sam książę był też niezłym kompozytorem, napisał m.in. pierwszą wersję muzyki do opery „Faust”. Wkrótce Klinghor został dyrektorem artystycznym założonego w 1823 r. w Poznaniu chóru mieszanego „Związek Śpiewania“. Kierował działalnością artystyczną tego zespołu przez 20 lat. W ramach tej pracy współpracował z orkiestrą Muzyki Miejskiej i założonej w roku 1838 w Poznaniu orkiestrą „Philharmonischer Verein“, której był także członkiem zarządu.

Koncerty tych zespołów odbywały się w poznańskim Hotelu Saskim, w teatrze, w sali loży oraz w sali Kasyna. Najbardziej znanym wydarzeniem muzycznym z tego okresu było mające miejsce 10 lutego 1832 roku wykonanie Requiem Wolfganga Amadeusza Mozarta pod dyrekcją Franciszka Klingohra. Równocześnie w 1833 roku Klinghor objął funkcję dyrektora i dyrygenta chóru oraz orkiestry w katedrze poznańskiej. Za jego sprawą znacznie powiększono i uzupełniono wybitnymi muzykami skład tego zespołu.

Franciszek Klingohr zmarł 2 września 1853 roku w Poznaniu. Większość rękopisów jego kompozycji zaginęło podczas wojen.