Do pierwszego w województwie opolskim strajku w 1980 r. doszło już 24 lipca w Zakładach Elektroniki Motoryzacyjnej w Namysłowie. Tamtejsi robotnicy po prostu przyłączyli się do akcji prowadzonej przez robotników kooperujących z namysłowską firmą fabryk Wrocławia.

Strajk zakończono po obietnicy podwyżki i zapowiedzi utworzenia sklepów przyzakładowych. Tydzień później czyli 1 sierpnia 1980 r. rozpoczął się strajk w Fabryce Samochodów Dostawczych w Nysie, także i on zakończył się po zmianie regulaminu premiowania i obietnicy poprawy zaopatrzenia sklepów przyzakładowych.

Pierwszym faktycznie solidarnościowym opolskim strajkiem był rozpoczęty na nocnej zmianie z 19 na 20 sierpnia strajk w Zakładach Cementowo-Wapienniczych „Górażdże” w Choruli. Możemy mówić w tym wypadku o strajku solidarnościowym, bowiem protestujący wśród podstawowych postulatów postawili żądanie wyjaśnienia sytuacji strajkujących robotników na Wybrzeżu. Strajk ten zakończył się 21 sierpnia podpisaniem porozumienia między Komitetem Strajkowym a przedstawicielami dyrekcji i rady zakładowej.

20 sierpnia próbowano rozpocząć strajk w Zakładzie Urządzeń Przemysłowych w Nysie. Podczas przerwy śniadaniowej grupa inicjatorów protestu zdołała zorganizować coś w rodzaju wiecu na podwórzu zakładu. Pracownicy wydziału PR 5 wyszli z hali i zaczęli wznosić okrzyki nawołujące do solidarności z robotnikami wybrzeża. Protest trwał 20 minut i zakończył się po interwencji kierownictwa zakładowej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i kierownika wydziału.

27 sierpnia przez trzy i pół godziny strajkowało około 300 robotników Przedsiębiorstwa Mechanizacji Produkcji Zwierzęcej i Przemysłu Rolnego „Meprozet” w Brzegu. Podczas zebrania dyrekcji udało się na uspokoić nastroje załogi i przywrócić normalne funkcjonowanie zakładu.

28 sierpnia rozpoczęły się strajki w Zakładzie Urządzeń Przemysłowych w Nysie, w Famaku Kluczbork i w hucie w Zawadzkiem. W kolejnych dniach wybuchły strajki w Fabryce Maszyn Rolniczych „Agromet” w Brzegu, w Zakładach Celulozowo-Papierniczych w Krapkowicach, kluczborskiej filii Opolskich Fabryk Mebli, Fabryce Samochodów Dostawczych w Nysie, kędzierzyńskiej filii Przedsiębiorstwa Robót Chemoodpornych i Antykorozyjnych „Chemizola”, strajkowali kierowcy Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej, a także PKS.

W wielu zakładach nie przerywano pracy a protest ograniczono do wywieszenia flag i przekazania postulatów dyrekcjom zakładów. Wszędzie żądano podwyżek płac, poprawy warunków socjalnych i wyrażano solidarność ze strajkującymi na Wybrzeżu.

Największym na Opolszczyźnie strajkiem solidarnościowym był protest w hucie w Zawadzkiem, w którym wzięło udział 2000 osób. Strajk zakończono podpisaniem porozumień 4 września 1980 r.