Urodzony . 21 marca 1848 r. w Öhringen książę Christian Hohenlohe był jedną z najbarwniejszych śląskich postaci początków XX wieku. Był synem Hugona zu Hohenlohe-Öhringen oraz Pauliny von Fürstenberg.

Po przodkach oprócz znakomitej rodowej siedziby w leżących dziś na terenie Kędzierzyna-Koźla Sławięcicach odziedziczył szereg dóbr ziemskich na Dolnym i Górnym Śląsku a także na Węgrzech i Słowacji. Te ostatnie stały się przyczyną jego słynnego przegranego procesu z hrabią Zamoyskim przed sądem polubownym w Grazu. Przedmiotem tego sporu było prawo własności do górskiego jeziora o nazwie Morskie Oko leżącego w Tatrach niedaleko Zakopanego.

Christian Hohenlohe ukończył Akademię Rycerską w Legnicy i prawo na uniwersytecie w Bonn. Podczas wojny francusko-pruskiej w latach 1870-71 odznaczył się na tyle, iż awansowano go do stopnia generała.

Po powrocie z wojny zajął się działalnością przemysłową. W roku 1899 wybudował kopalnię węgla kamiennego w Brynowie leżącym dziś na terenie Katowic. Stworzone przez niego przedsiębiorstwo górnicze przynosiło tak wielkie zyski, że w roku 1905 sprzedał je za 44 miliony niemieckich marek oraz dożywotnią coroczną rentę w wysokości 4 milionów marek.

Będąc bogatym przemysłowcem nie przestał być ustosunkowanym i skoligaconym z najlepszymi europejskimi rodami arystokratą. W jego sławęcickim pałacu gościli cesarze Niemiec i Rosji Wilhelm II oraz car Mikołaj II.

Jego imperium przemysłowe choć osłabione przetrwało rozpad niemieckiego i austriackiego cesarstwa. Aby uniknąć wysokiego podatku jakim nowo powstałe państwo polskie obciążyło zagraniczne firmy przekazał 15 procent akcji swojej firmy polsko-francuskiej spółce Skarboferm, tym samym wprowadzając do swojego przedsiębiorstwa polski kapitał.

Christian Hohenlohe zmarł bezdzietnie 14 maja 1926 roku w swoim węgierskim majątku. Jego fortunę odziedziczył młodszy brat Hans Hohenlohe.