Po zakończeniu II wojny światowej pracował w przemyśle brytyjskim. W Londynie dał się poznać jako aktywny publicysta, polemista, uczestnik głośnych dyskusji. Związany był ze środowiskiem "Kontynentów”, potem z londyńskim "Przeglądem Powszechnym-Sodalis Marianus”. W 1959 roku podjął współpracę z Instytutem Literackim. Stał się jednym z najbardziej aktywnych autorów wydawanych przez Jerzego Giedroycia "Zeszytów Historycznych”, publikował też w "Kulturze”. Zmarł w 2021 roku.

W Wielkiej Brytanii, w czasie wojny, Zbigniew Siemaszko trafił do ośrodka szkoleniowego "cichociemnych" łącznościowców w Szkocji, gdzie został podchorążym. Do kraju jednak nie został wysłany i od lipca 1944 roku do zakończenia wojny pełnił funkcję radiotelegrafisty w Batalionie Łączności Sztabu Naczelnego Wodza, Kompanii Radiotelegraficznej pod Londynem.

Był autorem kilkunastu książek, między innymi: "W sowieckim osaczeniu 1939-1943", "Narodowe Siły Zbrojne", "Pod sowiecką władzą (1939-1942)", "Sprawy i troski 1956-2005" oraz "Lata zanikającej nadziei (1942-1945)". Zajmował się dziejami wojskowości, historią II wojny światowej, łącznością między emigracją wojenną a krajem, Armią Krajową, a także Narodowymi Siłami Zbrojnymi.

Został uhonorowany nagrodą przyznawaną przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie.

"Odszedł jeden z absolutnie ostatnich, jeśli nie ostatni, człowiek, który żył ideałami Polski Jagiellońskiej, z wielką wizją wielonarodowej Polski - mówił w Polskim Radiu historyk profesor Marek Kornat o Zbigniewie Siemaszce, który zmarł 2 lutego 2021 roku w Londynie.