Z Polskim Radiem związał się w 1953 roku. Pierwsze dziennikarskie kroki stawiał jako reporter w "Warszawskim Tygodniku Dźwiękowym". Współtworzył wraz z Erazmem Fethke i był pierwszym prezenterem codziennego magazynu informacyjnego "Z kraju i ze świata" oraz popularnej audycji "Na warszawskiej fali". Należał do grona pomysłodawców i prowadzących znane programy, jak: "Sygnały Dnia", "Cztery Pory Roku" i "Lato z Radiem".

Przez wiele lat prowadził autorski cykl historyczny "Postacie XX wieku". W swej karierze dziennikarskiej był też szefem redakcji "Muzyki i aktualności", a także zastępcą redaktora naczelnego Naczelnej Redakcji Informacji i Programu 1 Telewizji Polskiej oraz prezenterem Dziennika Telewizyjnego.

Sławomir Szof relacjonował w Polskim Radiu lądowanie w stepach Kazachstanu polskiego kosmonauty Mirosława Hermaszewskiego w lipcu 1978 roku oraz w październiku tego samego roku - inaugurację pontyfikatu papieża Jana Pawła II. W latach 1984-1988 był korespondentem Telewizji Polskiej i Polskiego Radia w Rzymie. Relacjonował "na żywo" w Polskiej Telewizji pierwszą pasterkę z Watykanu oraz modlitwy Anioł Pański. Był również sprawozdawcą pierwszej i drugiej wizyty apostolskiej Ojca Świętego do Ojczyzny.

W 1972 został nagrodzony Złotym Mikrofonem za "błyskotliwą działalność na polu radiowej informacji społeczno-politycznej".

(więcej)

Sławomir Szof urodził się 11 lipca 1933 roku w Warszawie. Ukończył stołeczne liceum im. Stanisława Staszica, a następnie studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1970 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był między innymi sekretarzem Komitetu Zakładowego PZPR w Radiokomitecie. Funkcję tę objął w 1980-tym.

Na emeryturę przeszedł w 1999 roku. Rok później został uhonorowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Sławomir Szof był mężem wybitnej reportażystki radiowej Barbary Grębeckiej (zm. 2015). Zmarł 3 stycznia 2019 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.