Urodzony w 1758 roku, praktykę architektoniczną rozpoczął jako 17-latek u Dominika Merliniego, naczelnego architekta Rzeczypospolitej. Jako stypendysta fundacji króla wyjechał do Włoch i tam przez trzy lata doskonalił swoje umiejętności. Z czasem stał się jednym z najbardziej cenionych architektów Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przebudował otoczenie Zamku Królewskiego w Warszawie, gdzie stworzył Arkady Kubickiego. W Łazienkach Królewskich był autorem Stajni Kubickiego i Nowej Kordegardy, a także przebudowy Belwederu.
Stworzył charakterystyczny typ polskiego dworu-pałacu, kiedy wznosił lub przebudowywał siedziby arystokracji, między innymi pałac Badenich w Bejscach, pałac Ostrowskich w Młochowie czy pałac Morstinów w Pławowicach.
Dla Warszawy w zaprojektował rogatki miejskie: Mokotowskie, Grochowskie, Marymonckie, Wolskie, Jerozolimskie, Golędzinowskie, Powązkowskie i Belwederskie. W Płocku wzniósł ratusz i rogatki miejskie. Budował również kościoły, wśród nich w Nadarzynie i Pruszynie. W 1791 roku w uznaniu zasług został nobilitowany i otrzymał herb Kolumna Skrzydlata.
(więcej)
Jakub Kubicki urodził się w 1758 roku w Warszawie w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Kształcił się najpierw w kolegium jezuickim, a potem w szkole świeckiej. Praktykę architektoniczną rozpoczął w 1775 roku u Dominika Merliniego. W latach 1777-1781, dzięki stypendium Michała Poniatowskiego, kontynuował naukę pod kierunkiem Szymona Bogumiła Zuga. Po jej zakończeniu uzyskał angaż na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Tam ponownie trafił pod opiekę Merliniego, któremu miał pomagać przy tworzeniu projektów kościoła Ujazdowskiego. Szybko powierzono mu jednak samodzielne projektowanie.
Jakub Kubicki pracował dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, karierę kontynuował w czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego, kiedy to - w 1818 roku - osiągnął pozycję Intendenta Jeneralnego Budowli Królewskich, najwyższe wówczas stanowisko w strukturach państwowej administracji budowlanej.
Jego usługi cenili sobie wszyscy zleceniodawcy. W ciągu trzydziestu ośmiu lat pracy był wielokrotnie nagradzany, między innymi kwotą 500 dukatów przez Stanisława Augusta czy medalem Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.