Ceremonia koronacyjna Elżbiety II rozpoczęła się od pochodu z Pałacu Buckingham do Opactwa Westminsterskiego, które jest miejscem koronacji królów angielskich i brytyjskich od intronizacji Harolda II w 1066 roku. Przy ołtarzu w opactwie, gdzie zaproszono 8 tysięcy gości, królowa złożyła przysięgę koronacyjną, przyrzekając przestrzeganie sprawiedliwości i praw królestwa oraz obronę wiary anglikańskiej. W przeciwieństwie do innych krajów koronacja w Wielkiej Brytanii ma wymiar religijny, a jej najważniejszym elementem jest namaszczenie. Podczas ceremonii Elżbieta zawiązała przymierze z Bogiem, poświęcając siebie dla korony.

Podczas ceremonii koronacji Elżbieta II miała na sobie satynową suknię i aksamitny płaszcz w kolorze purpury wyszywany złotem. 65 lat później przyznała, że ciężkie szaty ograniczały możliwość poruszania się, a wysadzana drogimi kamieniami korona, ważąca prawie 2 kilogramy, nie pozwalała pochylić głowy. Podróż powozem z Pałacu Buckingham do opactwa określiła jako "niezbyt wygodną".

W dniu koronacji na ulicach Londynu zgromadziły się 3 miliony ludzi, a za pośrednictwem transmisji stacji telewizyjnych wydarzenie obejrzało ponad 200 milionów ludzi na całym świecie.

Elżbiecie II przysługiwał tytuł Głowa Stanu - Head of State. Jej rolę w państwie określał zwrot "The Queen reigns, but not rules", czyli "Królowa panuje, ale nie rządzi". Jednak wszyscy premierzy liczyli się z jej opinią. John Major, który był szefem brytyjskiego rządu w latach 1990-97, powiedział kiedyś, że „Jeśli ktoś nie pyta królowej o zdanie, traci wyjątkową okazję”. Trzy razy podczas swojego panowania, w czasie kryzysów konstytucyjnych, królowa sama mianowała premiera: w 1957, 1963 oraz w 1974 roku. Niektórzy szefowie rządu urodzili się, kiedy była już na tronie.

Zmarła 8 września ubiegłego (2022) roku.

(więcej)

Jej Wysokość była 40. monarchą Wielkiej Brytanii od czasów Wilhelma Zdobywcy. Była córką Jerzego VI Windsora i Elżbiety Bowes-Lyon. Pochodziła w prostej linii od króla Egberta z dynastii saskiej, który w 829 roku zjednoczył Anglię pod swym panowaniem. Przyszła na świat 21 kwietnia 1926 roku w Londynie. Na chrzcie otrzymała imiona: Elżbieta Aleksandra Maria.

Księżniczka Elżbieta spędziła dzieciństwo w Londynie i w wiejskich rezydencjach dziadków. Edukację odebrała w domu pod kierunkiem Henry'ego Martena, późniejszego zastępcy rektora Eton College. Studiowała historię konstytucyjną, prawo, sztukę i muzykę. Pobierała także lekcje jazdy konnej. W czasie II wojny światowej została przeszkolona na kierowcę i mechanika, była oficerem w Pomocniczej Służbie Terytorialnej, awansując do stopnia kapitana. 20 listopada 1947 roku poślubiła Filipa Mountbattena, pochodzącego z greckiej i duńskiej rodziny królewskiej.

Elżbieta była trzecią w kolejności sukcesorką tronu. Sytuacja zmieniła się w 1936 roku, kiedy zmarł Jerzy V, a królem został jego najstarszy syn Edward VIII. Panował zaledwie 326 dni, bo zrzekł się tronu dla Amerykanki Wallis Simpson, którą poślubił. Wtedy królem został ojciec Elżbiety Jerzy VI. Po jego śmierci, w lutym 1952 roku, ona zasiadła na tronie. Elżbieta II miała wówczas 25 lat, była matką dwojga dzieci: księcia Walii - Karola, dziś króla Karola III, i księżniczki Anny. Potem urodziła jeszcze dwóch synów - Andrzeja i Edwarda.