Krwawe prześladowania Kościoła w I wieku rozbudziły kult męczenników. W rocznicę ich śmierci, która jest dla chrześcijan dniem narodzin dla nieba, na ich grobach odprawiano eucharystię i czytano opisy męczeństwa. Począwszy od III wieku Kościół, choć jeszcze nieoficjalnie, zezwalał na oddawanie czci zmarłym, zasłużonym dla szerzenia wiary. Kult męczenników rozwinął się, zwłaszcza poprzez męczeństwo wiernych z czasów Nerona i masakry wyznawców Chrystusa w Palestynie. Pierwotnie święto obchodzono 13 maja. Wraz z rozszerzaniem się chrześcijaństwa, rosła liczba bohaterów i ofiar nowej religii. Chcąc uczcić ich pamięć, papież Bonifacy IV w 608 roku poświęcił Matce Bożej i świętym męczennikom, a nieco później wszystkim sprawiedliwym, starożytny pogański Panteon rzymski.

W 731 roku papież Grzegorz III przeniósł uroczystość z 13 maja na 1 listopada. Powodem były prawdopodobnie trudności z wyżywieniem rzesz pielgrzymów, przybywających na wiosnę do Rzymu. Wkrótce kult świętych w formie specjalnych uroczystości rozprzestrzenił się w Niemczech i Anglii.

W 837 roku papież Grzegorz IV postanowił, aby 1 listopada był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale wszystkich świętych Kościoła katolickiego.

W 935 roku papież Jan XI rozszerzył ją na cały Kościół. W ten sposób lokalne święto Rzymu i niektórych Kościołów stało się świętem Kościoła powszechnego.

W polskim Kościele czcimy ponad 260 świętych i błogosławionych. Ostatnia beatyfikacja Polaka odbyła się 15 czerwca (2024) w bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Błogosławionym został ogłoszony ksiądz Michał Rapacz, zamordowany przez komunistyczną bojówkę w 1946 roku.

Dzień Wszystkich Świętych jest wolny od pracy. W okresie PRL komunistyczna propaganda usiłowała nadać mu świecki charakter, nazywano go Dniem Zmarłych bądź Świętem Zmarłych.