Sowieci stracili 15 ciężkich karabinów maszynowych, 5 czołgów, a także około 100 karabinów i jedno działo.

Bój pod Parczewem był jedynym starciem z oddziałami sowieckimi, które już później nie podejmowały prób atakowania Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie".

Formacja "Polesie" pod dowództwem generała Franciszka Kleeberga została utworzona 11 września 1939 roku, po agresji niemieckiej na Polskę. Składała się z nowo sformowanych jednostek: 50. Dywizji Piechoty "Brzoza" i 60. Dywizji Piechoty "Kobryń". Dołączyły do niej także Podlaska Brygada Kawalerii i Dywizja Kawalerii "Zaza" oraz inne jednostki. SGO Polesie działała w sytuacji naporu sił niemieckich z zachodu - miała za zadanie jak najdłużej umacniać pozycje polskie na Polesiu, organizując obronę na linii Bugu, od Brześcia do Hrubieszowa. Grupa miała też zapewniać bezpieczeństwo jednostkom, które miały być ewakuowane na południe.

Część SGO "Polesie" - Zgrupowanie "Brześć" - broniło Twierdzy Brzeskiej przed nacierającym z północy niemieckim XIX Korpusem Armijnym. Od 14 do 16 września toczyły się walki, w wyniku których polskie oddziały musiały wycofać się na zachód w kierunku Terespola, oddzielając się od reszty grupy generała Kleeberga.

Opór przed inwazją niemiecką stawiało też należące do SGO "Polesie" - Zgrupowanie "Kobryń", które od 16 do 18 września broniło Kobrynia - węzła komunikacyjnego (Pińsk - Kowel - Baranowicze). Gdy okazało się niemożliwe realizowanie wyznaczonych zadań, generał Kleeberg podjął decyzję o przedostaniu się w rejon Świętokrzyski. Następnie - przez Dęblin, gdzie znajdowały się magazyny amunicji - miał ruszyć na pomoc atakowanej Warszawie. W takiej sytuacji militarnej doszło do zwycięskiego starcia z atakującymi ze wschodu wojskami sowieckim, w rejonie miejscowości Jabłoń, Parczew i Milanów na Lubelszczyźnie. Po odparciu Sowietów, oddziały SGO "Polesie" generała Kleeberga, pozostające już ostatnimi walczącymi jednostkami regularnego Wojska Polskiego, dalej przemieszczały się w kierunku Dęblina. Pod Kockiem doszło do ostatniej bitwy podczas wojny obronnej 1939 roku. Walki żołnierzy Samodzielnej Operacyjnej Grupy "Polesie" z niemieckimi oddziałami trwały od 2 października i zakończyły się 6 października kapitulacją wojsk polskich. Taką decyzję podjął generał Franciszek Kleeberg z powodu braku amunicji. Złożył broń jako ostatni polski generał w wojnie obronnej 1939.