Bohdan Tomaszewski ponad 50 lat współpracował z Polskim Radiem, dla którego komentował najważniejsze wydarzenia sportowe. Mawiał, że zawsze czuł się "człowiekiem radia". Został uhonorowany prestiżowym Złotym oraz Diamentowym Mikrofonem za indywidualność sprawozdawcy i reportera sportowego. Był też autorem książek o tematyce sportowej, scenariuszy filmowych, a także artykułów i felietonów. Brał udział w Powstaniu Warszawskim jako żołnierz Armii Krajowej, pseudonim "Mały". Po wojnie zdobył popularność dzięki barwnemu stylowi wypowiedzi oraz posługiwaniu się piękną polszczyzną. Posiadał ogromną wiedzę i znajomość tematu każdej dyscypliny, którą komentował. W plastyczny sposób opisywał wydarzenia sportowe i towarzyszące im okoliczności. Relacjonował 12 igrzysk olimpijskich - letnich i zimowych, mistrzostwa świata i Europy.

W 1980 roku był sprawozdawcą igrzysk olimpijskich w Moskwie i pamiętnego skoku o tyczce Władysława Kozakiewicza, który mocnym, dosadnym gestem uciszył wygwizdującą go radziecką publiczność. Komentował także mistrzowski bieg Bronisława Malinowskiego na trzy tysiące metrów z przeszkodami.

W młodości Bohdan Tomaszewski trenował różne dziedziny sportu, by wybrać tenis - w dorobku miał między innymi tytuł przedwojennego wicemistrza Polski juniorów. Czynnie propagował sport wśród młodzieży - zorganizował turniej tenisowy o puchar swojego imienia, który od kilku lat jest w kalendarzu Europejskiej Federacji Tenisowej.
Bohdan Tomaszewski był autorem scenariuszy filmowych, w tym "Zaczarowanego roweru" i "Boksera". Wystąpił także w kilku obrazach, grając komentatora sportowego. Opublikował między innymi: "Romantyczne mecze", "Listy oldboya, czyli Olimpijskie Somosierry", "Przeżyjmy to jeszcze raz" oraz "Zawodowiec". Należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2005 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

(więcej)

Urodził się 10 sierpnia 1921 roku w Warszawie. Przed wojną był wyczynowym tenisistą Legii Warszawa. Dyscyplinę tę cenił za połączenie wartości artystycznych i elementów właściwych umysłom ścisłym. Zwracał też uwagę na odpowiednie zachowanie zawodników. W czasie okupacji niemieckiej, pod pseudonimem "Mały", walczył w Armii Krajowej. W latach 1942-1944 uczęszczał na zajęcia Tajnej Głównej Szkoły Handlowej im. Edwarda Lipińskiego. Po Powstaniu Warszawskim trafił do obozu w Ożarowie. Pracę dziennikarską rozpoczął w 1946 roku w "Kurierze Szczecińskim". Dwa lata później został dziennikarzem sportowym "Expressu Wieczornego". Współpracował też między innymi z "Przeglądem Kulturalnym" i "Kulturą".

Do Polskiego Radia trafił w 1955 roku. Debiutował na antenie, komentując spotkanie Polska-Anglia w tenisowym Pucharze Davisa. Później relacjonował wydarzenia sportowe także dla telewizji. Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 roku był nieobecny w mediach, odmówił współpracy z Polskim Radiem. Powrócił w 1989-tym.

Był laureatem prestiżowych wyróżnień, otrzymał tytuł Mistrza Mowy Polskiej oraz Dziennikarski Laur Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich - za niedościgniony wzór profesjonalizmu.

Od 1968 roku rozgrywany jest międzynarodowy turniej tenisowy dla młodzieży - Bohdan Tomaszewski Cup. Impreza początkowo odbywała się na Agrykoli, potem na Warszawiance, na Legii, by powrócić na Warszawiankę. Bohdan Tomaszewski zmarł 27 lutego 2015 roku. Miał 93 lata. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Po jego śmierci ustanowiono nagrodę imienia Bohdana Tomaszewskiego, przyznawaną dziennikarzom sportowym. W 2016 roku w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie odsłonięto gwiazdę Bohdana Tomaszewskiego. Od 2017-go są wręczane Nagrody Sportowe Polskiego Radia im. Bohdana Tomaszewskiego.