Janusz Korczak był twórcą autorskiego systemu pedagogicznego, który polegał na traktowaniu dziecka jako pełnoprawnego partnera, z miłością i szacunkiem. Uważa się go też za prekursora w propagowaniu i uświadamianiu społeczeństwu praw dziecka. Razem ze Stefanią Wilczyńską założył w 1912 roku w Warszawie Dom Sierot, który prowadził do początku sierpnia 1942.

W przedwojennej Polsce Janusz Korczak był znany jako "Stary Doktor", od autorskich audycji radiowych, w których tak się przedstawiał. W latach 30. XX wieku współpracował z Polskim Radiem. Prowadził oryginalne audycje, nazywane "gadaninkami radiowymi", które stały się wielkim wydarzeniem radiowym i zostały zaliczone do klasyki literatury "słowa brzmiącego". Niestety, nagrania uległy zniszczeniu podczas wojny.

Korczak napisał około 30 książek. Tworzył dla dorosłych, między innymi "Jak kochać dziecko", "Prawo dziecka do szacunku", "Momenty wychowawcze" oraz poczytne książki dla dzieci i młodzieży: "Król Maciuś Pierwszy", "Bankructwo małego Dżeka" i "Kiedy znów będę mały". Powieści te, utrzymane w konwencji baśniowej, do dziś są uznawane za jedne z najlepszych w historii literatury dziecięcej. "Król Maciuś Pierwszy" był wielokrotnie adaptowany na potrzeby teatru, a także filmowany.

Utwory Korczaka nie tylko charakteryzują się znajomością psychiki dziecka, są też nacechowane szacunkiem i zaufaniem wobec najmłodszych. Ich autor za twórczość pisarską otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Literatury w 1937 roku.

Gdy jesienią 1940 roku Niemcy założyli warszawskie getto, Dom Sierot został przeniesiony z ulicy Krochmalnej do dzielnicy żydowskiej - na Chłodną, a w październiku 1941 roku na ulicę Sienną. Podczas pierwszej przeprowadzki Niemcy aresztowali Janusza Korczaka za brak opaski z Gwiazdą Dawida. Z tego powodu przez kilka tygodni był więziony na Pawiaku.

6 sierpnia 1942 roku (inne źródła podają datę 5 sierpnia) okupant rozpoczął likwidację Domu Sierot. Korczak odrzucił propozycję ocalenia życia i został z dziećmi. Wraz z personelem zakładu poprowadził grupę blisko 200 dzieci na rampę kolejową na Umschlagplatz, skąd zostali przetransportowani do niemieckiego obozu zagłady w Treblince.

Pośmiertnie, 6 listopada 2018 roku, w stulecie odzyskania niepodległości przez Polskę, Janusz Korczak został odznaczony Orderem Orła Białego.