Nabożeństwo żałobne rozpocznie się o godz. 10.30 w Bazylice Świętego Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu. Zmarła spocznie na Powązkach Wojskowych Zofia Czekalska, z domu Sosnowska, urodziła się 6 lipca 1923 roku w Tomaszowie Mazowieckim, jako córka Władysława i Pauliny z domu Adamskiej. Jej ojciec był robotnikiem w Tomaszowskiej Fabryce Sztucznego Jedwabiu, a matka hafciarką. Zofia skończyła szkołę powszechną i pracowała w jednym z zakładów włókienniczych. W wieku trzynastu lat została harcerką. W rodzinnym mieście spędziła 21 lat swojego życia, w tym pierwsze lata II wojny światowej. Była świadkiem bombardowań, ucieczki mieszkańców i aresztowań. Do Warszawy przyjechała w czerwcu 1944 roku. Zamieszkała u brata ojca, na Siennej 45. To właśnie tam zastała ją godzina "W". W Powstaniu Warszawskim walczyła w Śródmieściu. Była łączniczką I Obwodu AK "Radwan" w kompanii łączności Zgrupowania "Chrobry II". Została przydzielona do Centralnej Składnicy Aptecznej odcinka zachodniego, razem z Stanisławą Czarnecką "Wilczycą". Zofia Sosnowska przyjęła pseudonim "Sosenka" od nazwiska rodowego.

Po powstaniu znalazła się w obozie jenieckim w Zeithain w Saksonii, podobozie Stalagu IV B Mühlberg. Stamtąd po wyzwoleniu wróciła do Polski i zamieszkała w Warszawie. Pracowała w teatrach, szyjąc stroje sceniczne. W listopadzie 1945 roku wyszła za mąż za Czesława Czekalskiego, pseudonim "Trzciński", którego znała od dzieciństwa, i z którym działała w konspiracji. Przez wiele lat po wojnie Zofia Czekalska, w obawie przed represjami, nie opowiadała o swoich przeżyciach wojennych. Dopiero w latach 90., za namową wnuczki, również harcerki, zaczęła dzielić się wspomnieniami, między innymi podczas spotkań w Muzeum Powstania Warszawskiego.

W 2018 roku, za zasługi w działalności na rzecz upamiętniania prawdy o najnowszej historii Polski, została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. W ubiegłym (2023) roku wyróżniono ją tytułem "Zasłużony dla Miasta Tomaszowa Mazowieckiego", znalazła się też w gronie nominowanych do tytułu Warszawianka Roku.