Kazimierz Wajda debiutował w teatrach Lwowa w 1924 roku. W 1933-cim został spikerem Polskiego Radia Lwów i współtwórcą "Wesołej Lwowskiej Fali", dzięki której jako Szczepcio - razem z Henrykiem Vogelfängerem, czyli Tońciem - zdobył wielką popularność. Z lokalnego, program szybko zmienił się w jedną z najbardziej znanych audycji radiowych w przedwojennej Polsce. Artyści bawili słuchaczy dobrym humorem, wnosili do audycji pogodę ducha, a także uczuciowość i nutę nostalgii.
Kazimierz Wajda był też autorem wielu dialogów, skeczów i scenek radiowych. Wspólnie nagrali też kilkadziesiąt płyt, a także wystąpili w krótkometrażowych filmach: "Jeszcze Polska" i "Polish Soldiers Holiday".
Popularność dwóch wesołych lwowskich batiarów wykraczała poza świat radia. Z trzech filmów fabularnych, w których zagrali aktorzy, wielkim sukcesem okazała się komedia "Będzie lepiej" z 1936 roku z muzyką Henryka Warsa. Obraz miał gwiazdorską obsadę, wystąpili w nim między innymi Loda Niemirzanka, Aleksander Żabczyński i Stanisław Sielański. Ciepło został też przyjęty obraz "Włóczęgi", a trzeci - "Serce batiara", zrealizowany w 1939, został zniszczony podczas bombardowania Warszawy we wrześniu tego samego roku.
Po wybuchu II wojny światowej Kazimierz Wajda dotarł do Francji, gdzie występował wraz z zespołem estradowym powstałym z dawnej "Wesołej Lwowskiej Fali", działającym przy Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Grupa pojawiała się na scenach także Anglii, Belgii i Holandii. Kazimierz Wajda był żołnierzem 1. Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka. W 1944 roku został awansowany na stopień podporucznika.
Po wojnie wrócił do Polski i od 1948 roku pracował w Polskim Radiu. Prowadził między innymi program rozrywkowy "Przy sobocie po robocie".
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Rodowity lwowianin, urodził się 3 grudnia 1905 roku. Studiował na Politechnice Lwowskiej. Drogę do kariery artystycznej otworzył mu eksternistyczny egzamin aktorski. Po raz pierwszy jako Szczepcio stanął przed mikrofonem Polskiego Radia w 1933 roku.